Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2012 r., sygn. I OSK 278/11

Art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie zawęża - tak jak ma to miejsce w art. 216 ust. 2 pkt 1 i 2 - podstaw prawnych nabycia nieruchomości do konkretnych norm wymienionych w nich ustaw. Oznacza to, że zakresem swym obejmuje całość tego aktu prawnego, a więc wszelkie sposoby nabycia nieruchomości w tej ustawie ujęte, czyli nie ogranicza się do nabycia nieruchomości w wyniku wydania decyzji o wywłaszczeniu, ale obejmuje też i formę cywilnoprawną - formę umowy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch, Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia del. NSA Wiesław Morys (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Op 425/10 w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 9 listopada 2010r., sygn. akt II SA/Op 425/10, uchylił decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] czerwca 2010 r. i poprzedzającą ją decyzję Starosty O. z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, orzekł o wykonalności zaskarżonej decyzji oraz o kosztach postępowania.

Przedstawiając w uzasadnieniu tegoż wyroku stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, iż R. G. pismem z dnia [...] marca 2009 r. skierowanym do Starosty O. wniosła o zwrot nieruchomości oznaczonych numerami [...],[...],[...], przejętych na rzecz Skarbu Państwa od ówczesnej właścicielki H. F. z przeznaczeniem na cmentarz komunalny i drogi dojazdowe. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że do przeniesienia własności doszło na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu [...] grudnia 1987 r., sporządzonego w Państwowym Biurze Notarialnym w O. W wyniku tego odpisano z księgi wieczystej nr [...] działki o nr [...],[...],[...],[...] i utworzono nową księgę wieczystą o nr [...], ujawniając w niej prawo własności Skarbu Państwa. Podała, że działka [...] została przejęta z przeznaczeniem na ogródki działkowe, które zostały utworzone, natomiast działki [...],[...],[...] nabyto na utworzenie cmentarza i dróg dojazdowych, lecz - do dnia złożenia wniosku - cel ten nie został zrealizowany. Swoje żądanie oparła na treści art. 137 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, według którego nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, jeżeli pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, cel ten nie został zrealizowany. Zaakcentowała, że H. F. została pozbawiona prawa własności w wyniku wyrażenia zgody na odstąpienie nieruchomości, a zgoda ta została poprzedzona negocjacjami. Jednak w przypadku braku zgody na odstąpienie nieruchomości właścicielka miała być pozbawiona prawa własności w drodze wywłaszczenia. Zdaniem wnioskodawczyni, nieruchomości zostały zatem zbyte pod przymusem administracyjnym. Za przejęty grunt przyznano odszkodowanie, nie przyznano nieruchomości zamiennej, a dodatkowo po wypłacie odszkodowania, poprzednia właścicielka została pozbawiona zapomogi z pomocy socjalnej, którą otrzymywała ze względu na brak emerytury i renty. R. G. jest jedyną spadkobierczynią H. F.