Wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r., sygn. I GSK 1427/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda (spr.) Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia del. WSA Marzenna Kosewska Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 27 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 sierpnia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2484/10 w sprawie ze skargi K. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 4 sierpnia 2011 r., V SA/Wa 2484/10 oddalił skargę K. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z [...] sierpnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej.

Powyższą decyzją Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy własne rozstrzygnięcie z [...] maja 2010 r., nr [...], którym odmówiono uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Celnej w W. z [...] lutego 2006 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego I w W. z [...] maja 2004 r. w przedmiocie uznania za nieprawidłowe zgłoszenia celnego z [...] czerwca 2001 r. (SAD nr [...]).

Sąd pierwszej instancji uznał za trafne stanowisko organu administracji, że brak było podstaw do uchylenia w trybie art. 2651 ustawy z 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, ze zm.) ostatecznych decyzji wymiarowych z [...] lutego 2006 r. i z [...] maja 2004 r. W toku postępowania administracyjnego strona nie wykazała na tyle interesu publicznego, ani swojego "ważnego interesu", który uzasadniałby wzruszenie decyzji ostatecznej.

Stwierdził, że skoro postępowanie w przedmiocie uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej w trybie wskazanym w art. 2651 Kodeksu celnego jest jednym z postępowań szczególnych, regulujących wzruszenie decyzji ostatecznej (trybem nadzwyczajnym), to przedmiotem oceny w takim postępowaniu jest wyłącznie zaistnienie przesłanek wskazanych w tym przepisie, a nie kwestia merytorycznego badania słuszności lub prawidłowości decyzji ostatecznej i powstałej w wyniku jej wydania sytuacji prawnej. Przesłanki uzasadniającej wzruszenie decyzji ostatecznej nie stanowią zatem zarzuty dotyczące decyzji wymiarowej, ani okoliczność, że ostateczna decyzja wymiarowa nie była poddana kontroli sądu administracyjnego. Sąd wskazał, że strona zaskarżyła decyzję wymiarową do sądu, ale jej skarga została odrzucona z przyczyn formalnych, zaś skarżąca zrezygnowała z kontroli instancyjnej postanowienia odrzucającego wspomnianą skargę.