Postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. II FZ 448/12

Przywrócenie terminu

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Antoni Hanusz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia "A" S.A. z siedzibą w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 998/12 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia przez "A" S.A. z siedzibą w W. skargi na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

II FZ 448/12

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2012 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 998/12, odmówił "A" S.A. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2010 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. W dniu 21 lutego 2012 r. skarżąca spółka, działając poprzez pełnomocnika, złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wraz z wnioskiem złożono skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w dniu 12 października 2010 r. została wniesiona bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Pismem z dnia 14 października 2010 r. Sąd, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 14 października 2010 r. przekazał skargę do organu według właściwości. W dniu 27 października 2010 r. organ przekazał do Sądu skargę wraz z odpowiedzią na skargę oraz aktami sprawy. Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę jako wniesioną po upływie terminu, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270) dalej u.p.p.s.a. Pismem z dnia 12 października 2011 r. pełnomocnik skarżącej wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ww. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 grudnia 2011 r. ww. skargę kasacyjną oddalił. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmawiając spółce przywrócenia terminu do wniesienia skargi podniósł, że skarżąca nie wykazała braku winy w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi, w rozumieniu art. 86 § 1 u.p.p.s.a. Sąd argumentował, że stosownie do art. 53 § 1 u.p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, zaś stosownie do § 2 tego przepisu w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4 u.p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa, z zastrzeżeniem § 3 tego przepisu, który nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Z kolei, zgodnie z art. 54 § 1 skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Sąd zauważył, że sposób wnoszenia skargi do sądu administracyjnego wynika zarówno z art. 53 § 1 u.p.p.s.a., gdzie określono termin, jak i z art. 54 § 1 ustawy gdzie określono tryb wnoszenia. W przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie, Sąd ten winien przekazać ją właściwemu organowi, zaś o zachowaniu terminu do wniesienia skargi decyduje data nadania skargi przez sąd na adres organu administracyjnego. W zażaleniu na powyższe postanowienie spółka zarzuciła naruszenie art.86 § 1 u.p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, to jest poprzez nieuznanie, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy pełnomocnik skarżącej bez własnej winy uchybił terminowi do wniesienia skargi. Podniesiono też zarzut naruszenia art. 141 § 4 u.p.p.s.a. w związku z art. 166 tej ustawy z uzasadnieniem ich niewłaściwego zastosowania. Sąd miał się nie ustosunkować do twierdzeń skarżącej spółki, że do uchybienia terminu doszło bez jej winy. Wskazując na powyższe zarzuty, autor zażalenia domagał się jego uchylenia oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, a zatem należało je oddalić. Wbrew twierdzeniom skarżącej spółki, wobec wynikającego z art. 54 § 1 u.p.p.s.a. wymogu wnoszenia skargi za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie jest przedmiotem skargi, wniesienie skargi bezpośrednio do sądu, jest bezskuteczne i nie powoduje zachowania terminu wynikającego z art. 53 ustawy (por. postanowienie NSA z dnia 11 marca 2010 roku, II FSK 2198/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do sądu, tak jak to miało miejsce w rozpoznawanej sprawie, sąd ten przekazuje skargę właściwemu organowi administracji publicznej. O zachowaniu terminu decyduje wtedy data nadania skargi przez sąd na adres właściwego organu administracji publicznej, gdyż dopiero złożenie skargi do organu, stosownie do obowiązującej regulacji prawnej ujętej w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, powoduje wszczęcie postępowania sądowadministarcyjnego. Z tej przyczyny, dla oceny zachowania terminu do wniesienia skargi nie można przyjąć, czego domaga się skarżąca, daty nadania skargi bezpośrednio do sądu, gdyż czynność ta nie inicjuje postępowania sądowej kontroli działania administracji. Bez znaczenia dla oceny zasadności objętego zażaleniem postanowienia są podnoszone przez pełnomocnika spółki uwagi polemizujące z powszechnie obowiązującą, ujętą w art. 54 § 1 u.p.p.s.a., zasadą pośredniego trybu wnoszenia skargi do sądu administracyjnego, która w rozpoznawanej sprawie została przez pełnomocnika spółki naruszona, co skutkowało naruszeniem terminu do wniesienia skargi. Również wbrew twierdzeniom strony wnoszącej zażalenie, błąd strony skarżącej polegający na tym, że wniosła ona skargę bezpośrednio do sądu zamiast za pośrednictwem organu, w szczególności, gdy jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie, nie spełnia przesłanki braku winy w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi na skutek niezachowania pośredniego trybu wniesienia skargi. Wynikającej z tego stanu sprawy nieuwagi strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika, czy wręcz zaniedbania z jego strony, nie można wiązać z brakiem winy w niedochowaniu terminu, uzasadniającym jego przywrócenie w rozumieniu art. 86 § 1 u.p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 6 maja 2008 roku, I OZ 307/08 www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w objętym zażaleniem postanowieniu, nie uchybił zatem art. 86 § 1 u.p.p.s.a., wskazując, że do naruszenia terminu do złożenia skargi doszło w okolicznościach niewskazujących na brak winy strony skarżącej. Sąd też w sposób zwięzły, ale precyzyjny oraz rzetelny w uzasadnieniu postanowienia wyjaśnił z jakich przyczyn uznał, że wniosek spółki o przywrócenie terminu do złożenia skargi nie zasługuje na uwzględnienie. Nie doszło tym samym do naruszenia art. 141 § 4 u.p.p.s.a. w związku z art. 166 tej ustawy, co niesłusznie podnosiła strona skarżąca. Ze wskazanych powyżej przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 tej ustawy, orzekł jak w sentencji.