Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. II FSK 1001/11

Zarzutami naruszenia prawa materialnego nie można zwalczać ustaleń faktycznych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 25 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 1034/10 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 20 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 1034/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Z. S. (zwanego dalej: "skarżącym") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 20 października 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że decyzją z dnia 9 lipca 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił skarżącemu wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 204.524 zł. Organ stwierdził, że Z. S. nie zadeklarował do opodatkowania uzyskanych przychodów w łącznej kwocie 519.891,11 zł pochodzących z zobowiązań z tytułu kredytu na nabycie wykorzystywanej do celów prywatnych nieruchomości, spłaconych przez inny podmiot, tj. "Z.-P. & M." Sp. z o. o. w M. (zwany dalej: "spółką").

Po rozpatrzeniu wniesionego przez skarżącego odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją 20 października 2010 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w dniu 23 kwietnia 2008 r. skarżący nabył wraz z małżonką prawo własności części nieruchomości za kwotę 2.400.000 zł. Na podstawie dokumentu księgowego z dnia 30 kwietnia 2008 r. zakup tej nieruchomości zaewidencjonowano w księdze rachunkowej dotyczącej prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej pod nazwą "Z.-P. & M." [...] Przedsiębiorstwo [...] w M. (zwane dalej: "przedsiębiorstwem"), jako należność od właściciela przedsiębiorstwa i zobowiązanie w stosunku do sprzedających nieruchomość. W ewidencji księgowej ujęto ponadto wydatki w łącznej kwocie 69.300 zł związane z zakupem nieruchomości, dotyczące usługi pośrednictwa kupna, usługi wyceny i prowizji z tytułu zawarcia w dniu 7 kwietnia 2008 r. umowy kredytowej. Zakup nieruchomości sfinansowano w następujący sposób: kwotę 1.380.000 zł z rachunku bankowego przedsiębiorstwa, kwotę 20.000 zł z kasy przedsiębiorstwa oraz kwotę 1.000.000 zł z kredytu bankowego udzielonego na podstawie umowy kredytowej z dnia 7 kwietnia 2008 r. Kredyt ten udzielono skarżącemu jako osobie prowadzącej działalność gospodarczą. Przedmiotowej nieruchomości nie wykazano jako składnika majątku przedsiębiorstwa, co potwierdził skarżący oświadczając, że zakup nie był związany z działalnością gospodarczą, a nabyta nieruchomość przeznaczona została na potrzeby osobiste.