Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 282/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 263/11 w sprawie ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 14 grudnia 2010 r. nr ... w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 24 października 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 263/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 14 grudnia 2010 r. nr ... w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją z 14 grudnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 27 listopada 2008 r. określającą skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. Organ podatkowy stwierdził bowiem, że skarżący dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur rzekomo dokumentujących zakup oleju napędowego wystawionych przez "R." Sp. z o.o. i "B." Sp. z o.o., które nie były faktycznymi dysponentami tego paliwa, a wystawiane przez te firmy faktury nie odzwierciedlały rzeczywistości gospodarczej. Firmy te działały w sieci powiązanych ze sobą podmiotów, które miały na celu dokonanie oszustw na szkodę Skarbu Państwa polegających m. in. na wprowadzeniu w błąd właściwego organu podatkowego co do zaistnienia transakcji obrotu olejem napędowym oraz poprzez poświadczenie nieprawdy w dokumentach księgowych. Rozstrzygnięcia organów podatkowych oparte zostały na § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm.) oraz art. 86 ust. 1 i 2 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) z uwzględnieniem prawa wspólnotowego, tj. przepisów VI Dyrektywy (zastąpionej przez Dyrektywę 2006/112/WE) oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Dyrektor Izby Skarbowej rozpatrując odwołanie strony od decyzji organu pierwszej instancji wskazał, że skorzystać z uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego można wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury dokumentującej faktycznie zrealizowaną przez jej wystawcę czynność podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W tej zaś sprawie ustalono, że dostawcą paliwa nie był podmiot wskazany w tych fakturach jako wystawca, a więc po jego stronie nie powstał obowiązek podatkowy. Organ odwoławczy dodał jednak, że sam fakt zakupu paliwa i zapłaty za towar nie jest kwestionowany. Prowadzenie na te okoliczności postępowania dowodowego było zatem zbędne. Do obrotu wprowadzony jednak został towar niewiadomego pochodzenia, a faktury VAT nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń, ponieważ ani osoba sprzedawcy, ani też przedmiot sprzedaży nie są tożsame z wykazanymi na fakturach. W tym zakresie organy podatkowe oparły się m.in. na ustaleniach z postępowań karnych, w tym wyroków, z których wynikał nielegalny proceder wprowadzania do obrotu oleju grzewczego lub substancji ropopochodnych innych niż olej napędowy, potwierdzony dokumentacją rzekomo legalizującą ten obrót.