Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. II FSK 857/11

Art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wskazuje wprost na ograniczenie swobody (także w rozumieniu art. 134 p.p.s.a.) sądu pierwszej instancji przy wydawaniu nowego orzeczenia, po orzeczeniu NSA przekazującym mu sprawę do ponownego rozpoznania. Zasięg tego rozwiązania jest jednak szerszy, bowiem zgodnie z regulacją zawartą w zdaniu drugim art. 190 p.p.s.a. skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy nie można oprzeć na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. W tym sensie wykładnia prawa, o której mowa w zdaniu pierwszym art. 190 p.p.s.a., wiąże nie tylko sąd pierwszej instancji i wnoszącego skargę kasacyjną, ale także Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający skargę kasacyjną od orzeczenia wydanego w tej sprawie po ponownym jej rozpoznaniu

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędziowie NSA Bogdan Lubiński, NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Po 940/09 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 września 2003 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Po 940/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 września 2003 r. odmawiającą uchylenia - w trybie wznowienia postępowania - decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że w dniu 5 czerwca 2003r. Skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Izby Skarbowej w P. z dnia 7 sierpnia 2001r. utrzymującą w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w P. z dnia 30 listopada 2000r. w sprawie określenia mu zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r., zaległości podatkowej oraz odsetek na dzień wydania decyzji. Przymiot ostateczności powyższej decyzji utrwalił Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu, który po rozpoznaniu skargi Strony, prawomocnym wyrokiem z dnia 6 marca 2003 r., sygn. akt I SA/Po 3040/01, oddalił skargę, a w uzasadnieniu wyroku wyraził pogląd, że zgodnie z wykładnią gramatyczną art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14 poz. 176 ze zm.) dalej w skrócie "p.d.o.f.", w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni kosztem są tylko i wyłącznie wydatki faktycznie poniesione na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) lub wkładów. Ponieważ J. C. nie wykazał, iż w 1998 r. poniósł jakiekolwiek wydatki na nabycie 2 900 udziałów w "F." sp. z o.o., brak było podstaw prawnych do zmniejszenia o owe wydatki przychodów osiągniętych przez Skarżącego z tytułu sprzedaży udziałów w tymże roku podatkowym. Podatnik w uzasadnieniu wniosku - wskazując na art. 240 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) dalej w skrócie "O.p." - powołał się na wydany w sprawie z powództwa "F.-F." S.A. prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 października 2001r., sygn. akt [...], stwierdzający nieważność umowy zawartej pomiędzy pozwanym J. C. jako sprzedającym, a powodem jako nabywającym, dotyczącej zbycia 4000 udziałów w spółce z o.o. "F.". Wyjaśnił, że wyrok powyższy wywiera skutek ex tunc, stanowi nową okoliczność faktyczną nieznaną w dniu wydania decyzji ostatecznej, a więc jest przesłanką do wznowienia postępowania.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00