Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2012 r., sygn. II FSK 57/11

Do sytuacji, w której wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy uzasadnienie nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1366/09 w sprawie ze skargi M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 29 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie) na rzecz r. pr. K. Z. kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz 264 (dwieście sześćdziesiąt cztery) złote tytułem należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 2 lipca 2010, III SA/Wa 1366/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z 29 maja 2009 r. w przedmiocie określenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2005 r.

2. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym: 27 listopada 2008 r. Prezydent m. W. wydał decyzję w sprawie wymiaru skarżącemu podatku od nieruchomości za 2005 r. doręczoną skarżącemu 16 grudnia 2008 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący podniósł, iż decyzja ta nie została mu doręczona do 1 marca w roku podatkowym i w związku z tym nie rodzi skutków w postaci obowiązku podatkowego. Skarżący zarzucił także naruszenie art. 118 Kodeksu cywilnego i art. 286 § 1 Kodeksu karnego. Podniósł ponadto, że opodatkowany lokal nie jest pełnowartościowy, stawka przyjęta przy jego opodatkowaniu jest zbyt wysoka, zaś opodatkowanie jako posiadacza nieruchomości jedynie skarżącego (nie zaś w równych proporcjach: skarżącego, Skarbu Państwa i Z.) jest nieprawidłowe.