Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2012 r., sygn. II FSK 2570/10

Nie jest rolą sądu korygowanie, czy też uzupełnianie treści skargi kasacyjnej, bądź też stawianie hipotez i domyślanie się, jakie były intencje kasatora towarzyszące wniesieniu tego środka zaskarżenia. Skarga kasacyjna powinna być zatem tak sformułowana, aby nie wymagała dokonywania zabiegów interpretacyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Grażyna Nasierowska, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M., P. M. i A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 13 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 602/10 w sprawie ze skargi M. M., P. M. i A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Si. z dnia 19 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2010 r., I SA/Łd 602/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M.M., P.M. i A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 19 marca 2010 r., w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2005 r. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że pismem z dnia 2 stycznia 2009 r. skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza L. z dnia 7 września 2005 r., z powodu rażącego naruszenia prawa, w tym między innymi art. 200 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) i art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.). Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 18 listopada 2009 r., wydaną na podstawie art. 249 § 1 Ordynacji podatkowej odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanej we wniosku decyzji podnosząc, że decyzja ta nie istnieje już w obrocie prawnym. Została ona bowiem zmieniona w trybie art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej decyzją Burmistrza z dnia 7 września 2005 r., w której ustalono nową wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2005 r. Oznacza to, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji jest bezprzedmiotowe, co stanowi negatywną przesłankę wszczęcia tego postępowania w rozumieniu art. 249 § 1 Ordynacji podatkowej. Od powyższej decyzji skarżący złożyli odwołanie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie podzieliło argumentów zawartych w tym odwołaniu i podtrzymało w całości stanowisko zaprezentowane we własnej decyzji z 18 listopada 2009 r. Powtórzyło, że żądanie wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie dotyczy decyzji nieistniejącej w obrocie prawnym, co stanowi negatywną przesłankę uniemożliwiającą wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia jej nieważności.