Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2012 r., sygn. II FSK 260/11

Nie jest rolą Naczelnego Sądu Administracyjnego stawianie jakichkolwiek hipotez i snucie domysłów w zakresie uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Poza przypadkiem nieważności postępowania wykluczone jest, aby Naczelny Sąd Administracyjny z urzędu zajmował się tym, co nie zostało wprost wskazane (zarzucone) w skardze kasacyjnej. Ograniczenie uzasadnienia zgłoszonych zarzutów do odesłania do argumentacji zawartej w skardze i w odwołaniu jest niezgodne z art. 176 P.p.s.a.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Grażyna Nasierowska, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M., P. M. i A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 608/10 w sprawie ze skargi M. M., P. M. i A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 19 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 13 października 2010 r., I SA/Łd 608/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M. M., P. M. i A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z 19 marca 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2008 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że pismem z 2 stycznia 2009 r. Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza L. z 21 lutego 2008 r., z powodu rażącego naruszenia prawa, w tym art. 200 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) i art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.; dalej: "u.p.o.l."). Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 18 listopada 2009 r. odmówiło stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji. Od tej decyzji Skarżący złożyli odwołanie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy własną decyzję. Analizując treść art. 148 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej stanęło na stanowisku, że doręczenie wskazanej decyzji nastąpiło wprawdzie z naruszeniem wymogów formalnych, osobie nieuprawnionej (pokwitowania dokonała pracownica księgowości W. B.), to ustalone w postępowaniu fakty i wykonanie przez podatnika decyzji, dostatecznie przemawiają za stwierdzeniem, że decyzja została adresatowi przekazana. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało również, że okoliczności związane z doręczeniem decyzji mogłyby stanowić ewentualnie podstawę wniosku o wznowienie postępowania.