Wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2457/10

"Względy techniczne" nie mogą być utożsamiane z przeszkodami o charakterze przejściowym, wynikającymi z woli podatnika i podejmowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej decyzji o remontach, przekształceniach, adaptacjach czy też zmianie przeznaczenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie: NSA Tomasz Zborzyński, del. WSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/GL 441/10 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. z dnia 26 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za okres od stycznia do marca 2009 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/GL 441/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E. Sp. z o.o. w K. (Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 26 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości,

1.2. Sąd administracyjny pierwszej instancji wskazał, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 26 stycznia 2010 r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia 7 października 2009r. określającą Spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości na 2009r. w wysokości 14 993 zł. Organ ustalił, że Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego działek gruntu nr [...], [...], [...] o łącznej powierzchni 0,1894 ha oraz prawo własności usytuowanego na tych działkach budynku biurowego stanowiącego odrębną od gruntu nieruchomość. Część budynku zajmują firmy - [...] oraz [...], a pozostała jego część jest nieużytkowana (parter i drugie do dziewiątego piętra). W budynku nie ma żadnych lokali mieszkalnych. Ponadto Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nie powziął żadnych informacji co do jego stanu technicznego. SKO przytoczyło określoną w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) - dalej: u.p.o.l. - definicję gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, zgodnie z którą są nimi grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadząceg0 działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Żaden przepis prawa nie zawiera definicji budynku mieszkalnego i rozstrzygnięcie kwestii, czy w danym przypadku występuje tego rodzaju budynek leży w gestii organu podatkowego. Właściwa do określenia rodzaju budynku jest dokumentacja budowlana a rodzaj wznoszonego czy też oddanego do użytku obiektu jest określony w decyzjach wydawanych na podstawie prawa budowlanego. W odniesieniu do budynku będącego przedmiotem opodatkowania nie zostało wydane pozwolenie na zmianę sposobu wykorzystania tego budynku lub jego części z biurowego na mieszkalny, a w obiekcie tym nie ma lokali mieszkalnych. Zdaniem organu odwoławczego prawidłowo, zatem zastosowano stawki podatku od nieruchomości właściwe dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Za niezasadny uznał dotyczącym opodatkowania omawianej wyżej części budynku stawką właściwą dla budynków pozostałych. Podstawę wyłączenia budynku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej spod najwyższej stawki podatkowej stanowi okoliczność braku możliwości jego wykorzystania do prowadzenia tej działalności "ze względów technicznych". Nie dotyczy to okoliczności przejściowo uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej, np. remonty pomieszczeń.