Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2345/10

Wobec braku definicji pojęcia "miejsce zamieszkania" w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawnione jest posłużenie się definicją zamieszczoną w art. 25 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Lidia Ciechomska-Florek, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 1036/09 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 23 października 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 lipca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach sygn. akt I SA/Gl 1036/09 oddalił skargę M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 23 października 2009 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.

Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego ustalił wydatki skarżącej w 2004 r. na kwotę 95.717,03 zł zaś dochód na sumę 35.000 zł. Z uwagi na powyższe uznano, że dochód z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach wyniósł 60.717,03 zł. Konsekwencją powyższych ustaleń było wydanie przez ten organ decyzji z dnia 11 kwietnia 2008 r., której stwierdzenia nieważności domaga się skarżąca. W uzasadnieniu ww. decyzji organ podatkowy I instancji podkreślił, iż nie dał wiary i nie przyjął wyjaśnień strony, iż w latach 2003, 2004 i 2005 przebywała w Wielkiej Brytanii i osiągała dochody z tytułu uprawiania prostytucji, a to dlatego, że strona podała, iż nie posiada żadnych dokumentów potwierdzających fakt uzyskiwania powyższych dochodów, ani nie jest w stanie wskazać żadnych świadków potwierdzających ten sposób zarobkowania.