Wyrok NSA z dnia 15 marca 2012 r., sygn. I FSK 740/11

Wyjaśnić należy, że "nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody" to zarówno okoliczności faktyczne lub dowody nowo odkryte, jak również po raz pierwszy zgłoszone przez stronę.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 736/10 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 27 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje od Skarbu Państwa (kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie) na rzecz doradcy podatkowego K. D. kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług tytułem wynagrodzenia kosztów reprezentacji z urzędu oraz kwotę 54 zł (słownie: pięćdziesiąt cztery złote) tytułem udokumentowanych kosztów przejazdu tj. łącznie kwotę 275, 40 zł (słownie: dwieście siedemdziesiąt pięć złotych czterdzieści groszy).

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 736/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. L. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 27 września 2010 r., w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r., po wznowieniu postępowania.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że decyzją z dnia 1 grudnia 2005 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. określił M. L. w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia w wysokości o 592 zł niższej niż wykazana przez podatnika w deklaracji VAT-7. Podstawą tego orzeczenia było ustalenie, że kwota podatku naliczonego została w deklaracji zawyżona przez uwzględnienie faktury wystawionej przez P. sp. z o.o. w L. za 6 ratę czynszu do umowy leasingu. Organ uznał, że przedmiot tej umowy w rzeczywistości nie istniał.