Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2123/10

1. Wydanie i treść postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie mają wpływu na zakres odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej z art. 112 wymienionej ustawy.

2. Odpowiedzialność podatkowa nabywcy przedmiotów wymienionych w art. 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) obejmuje związane z nimi zaległości podatkowe zbywcy, nie zaś jego poprzedników prawnych, za które nabywca nie odpowiada.

Teza urzędowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędziowie: NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), NSA Danuta Małysz, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 20/10 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 4 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności nabywcy nieruchomości w podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. na rzecz P. S.A. z siedzibą w G. kwotę 6.103 (cześć tysięcy sto trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 20/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 4 listopada 2009 r. w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności za zobowiązania w podatku od nieruchomości.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że wzmiankowaną wyżej decyzją organ odwoławczy, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 oraz art. 112 § 1 i § 3, art. 118 § 1 i art. 108 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej jako Ordynacja podatkowa) w zw. z art. 8 ustawy z dnia 7 sierpnia 2008 r. o zmianie ustaw: Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1318), po rozpatrzeniu odwołania P. S. A. z siedzibą w G. od decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia 24 czerwca 2008 r. orzekającej o odpowiedzialności spółki za zobowiązania w podatku od nieruchomości, uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i ustalił wysokość zobowiązania podatkowego spółki z tytułu zaległości w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 2004 r. do 12 lutego 2008 r. z odsetkami liczonymi do dnia nabycia w wysokości 94 118,70 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uwzględniło przy tym zarzut przedawnienia wynikający z art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego nie można wydać decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa upłynęło 5 lat. Uznając natomiast, że spółka P. jest nabywcą - w rozumieniu art.112 § 1 Ordynacji podatkowej - prawa wieczystego użytkowania dwóch nieruchomości stanowiących działki nr [...] o pow. 8636 m² i nr [...] o pow. 838 m² oraz prawa własności znajdujących się na nich budynków Samorządowe Kolegium Odwoławcze, za organem pierwszej instancji, odwołało się do treści art. 4 pkt 3b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.), z którego wynika, że nabyciem jest dokonywanie czynności prawnych, na podstawie których następuje przeniesienie własności nieruchomości lub przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste. Organ drugiej instancji podniósł, że przepis art. 112 Ordynacji podatkowej, posługujący się ogólnymi pojęciami, takimi jak: "nabywca", "zbywca", "nabycie", "zbycie" nie utożsamia odpowiedzialności podatkowej z konkretną umową cywilnoprawną. Odpowiedzialność ta zarysowana jest szeroko i do jej zaistnienia może dojść w konsekwencji dokonania rozmaitych czynności prawnych, np. umów kupna-sprzedaży, darowizny, zamiany: jeżeli w ich rezultacie następuje przeniesienie własności określonych w art. 112 § 1 pkt 1-3 Ordynacji podatkowej składników majątkowych z podatnika, czyli zbywcy, na inna osobę, czyli nabywcę.