Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2103/10

Jeżeli podatnik zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatek poniesiony na zakup usługi, to powinien wykazać, że usługa ta została faktycznie wykonana przez wskazanego kontrahenta, gdyż wtedy dopiero spełniony zostaje warunek uzyskania przez podatnika potencjalnego przychodu. Dokonuje się to poprzez udokumentowanie faktycznego przebiegu zdarzenia gospodarczego, którego wydatek dotyczy. Niewystarczające jest przy tym samo posiadanie faktury.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. C. i T. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1357/09 w sprawie ze skargi M. C. i T. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. C. i T. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 17 czerwca 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 1357/09), wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę T. i M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 28 lipca 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że decyzją z 17 lipca 2008 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił małżonkom M. i T. C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie 324.318 zł. Wskazał, że Skarżący T. C., prowadząc działalność gospodarczą zawyżył koszty uzyskania przychodów o łączną kwotę 813.000 zł za usługi promocyjno-reklamowe udokumentowane fakturami VAT nr [...] i [...], których wystawcą była Regionalna Agencja Reklamowa P. J. T. Zdaniem organu I instancji wspomniane usługi w rzeczywistości nie zostały wykonane, a zatem kwoty wynikające z faktur nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko to podzielił następnie Dyrektor Izby Skarbowej, który decyzją z 28 lipca 2009 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Przytaczając treść art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie: "u.p.d.o.f.", przypomniał, że podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wszelkie poniesione wydatki jeżeli tylko wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz pod warunkiem, że nie jest to wydatek wyłączony z kosztów podatkowych na mocy art. 23 tej ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy jest również to, by jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Organ odwoławczy zauważył, że kosztem tym mogą być wydatki związane z usługami promocyjno-reklamowymi, jednakże podatnik powinien przedstawić lub wskazać źródła bądź środki dowodowe, które umożliwią organowi podatkowemu przeprowadzenie dowodu na okoliczność ich faktycznego poniesienia. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej ani źródeł dowodowych, ani środków dowodowych w tym przedmiocie Skarżący nie przedstawił, te zaś które podlegały ocenie organu I instancji nie zawierały wiarygodnych i obiektywnych danych o zaistnieniu przesłanek koniecznych do zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych.