Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. II FSK 1466/10

Użyte w art. 46 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych "sędzia innego sądu" nie obejmuje sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego przeniesionych lub delegowanych po dniu 1 stycznia 2004r., do orzekania w wojewódzkich sądach administracyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Jan Grzęda, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.[...] T. S.C. Z. M., A. G. - M., M. C., I. C. z siedzibą w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 968/09 w sprawie ze skargi P.[...] T. S.C. Z. M., A. G. - M., M. C., I. C. z siedzibą w D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę T.S.C Z. M., A.G., M.C., I.C. z siedzibą w D. (dalej: Spółka) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 września 2009 r. w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Pismem z dnia 1 lipca 2009 r. Spółka zarzuciła bezprawność obciążenia jej rachunku bankowego tytułami egzekucyjnymi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 czerwca 2009 r. W piśmie wskazano, że zajęcie dotyczyło przedsiębiorstwa - M., z którą łączy z T. jedynie osoba jej wspólnika - I.C.

Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych S. w piśmie z dnia 6 lipca 2009 r. stwierdził, że zajęcie wierzytelności jest skuteczne w odniesieniu do rachunku bankowego prowadzonego dla kilku osób fizycznych, którego współposiadaczem jest zobowiązana I.C.

W zażaleniu z dnia 20 lipca 2009 r. pełnomocnik Spółki wskazał, że pismo z dnia 1 lipca 2009 r., w którym podniesiono zarzut błędu, co do osoby zobowiązanego w prowadzonej egzekucji, powinno zostać potraktowane jako zarzuty z art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 Nr110 poz. 968 ze zm., dalej: u.p.e.a.). W ocenie Spółki organ powinien wydać postanowienie w tym zakresie, a nie jedynie udzielić pisemnych wyjaśnień. Podniesiono także zarzut naruszenia art. 81 § 1a) u.p.e.a., który można zastosować jedynie w przypadku, gdy zobowiązany jest współwłaścicielem rachunku bankowego na podstawie współwłasności bankowej, a nie rachunku stanowiącym współwłasność łączną.