Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. I OSK 612/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędziowie: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. R. S. S. A. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 listopada 2010 r. sygn. akt IV SA/Gl 348/10 w sprawie ze skargi W. R. S. S. A. w S. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach z dnia (...) marca 2010 r. nr (...) w przedmiocie inspekcji pracy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. akt IV SA/Gl 348/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę W. R. S. w S. S. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach z dnia (...) marca 2010 r. nr (...) w przedmiocie inspekcji pracy.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Inspektor Pracy Państwowej Inspekcji Pracy w Katowicach nakazem z dnia (...) lutego 2010 r. wydanym na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589 ze zm.) nakazał W. R. S. w S. S. utworzyć w zakładzie służbę bezpieczeństwa i higieny pracy zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie w terminie do 31 marca 2010 r.

Odwołanie od powyższego nakazu do Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach wniosła skarżąca spółka. Decyzji tej zarzucono naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 237(11) Kodeksu pracy i § 1 ust. 3 rozporządzenia z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bhp (Dz. U. Nr 219, poz. 1704) oraz naruszenie przepisów postępowania administracyjnego poprzez niezastosowanie art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego. W motywach odwołania zaznaczono, że przedmiotowy nakaz zawiera dwa rozstrzygnięcia i z pierwszym z nich dotyczącym utworzenia służb bezpieczeństwa i higieny pracy nie można się zgodzić. W dalszej części odwołania przywołano treść art. 237(11) Kodeksu pracy i wskazano, że odwołujący się skorzystał z możliwości przewidzianej § 2 przytoczonego przepisu i powierzył wykonywanie zadań służby bhp specjaliście spoza zakładu pracy, natomiast organ inspekcji pracy stanął na odmiennym stanowisku i uznaje, że zakład powinien zatrudnić kompetentną osobę, która będzie wykonywać te zadania. Następnie odwołująca się Spółka nawiązała do stanowiska prezentowanego w literaturze oraz przywołała orzeczenia sądów administracyjnych popierających prezentowaną przez nią wykładnię spornych przepisów. W dalszej części odwołania zaakcentowano, że inspektor pracy w sposób niewłaściwy dokonał wykładni § 1 ust. 3 rozporządzenia z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bhp, ponieważ po myśli tego przepisu pracodawcy wolno skorzystać z utworzenia komórki jednoosobowej lub wieloosobowej względnie zatrudnić w tej komórce pracownika na podstawie umowy o pracę. Przedmiotowemu nakazowi Inspektora Pracy zarzucono naruszenie postanowień art. 107 K.p.a. polegające na nie zamieszczeniu w nim uzasadnienia. Na okoliczność tego błędu, jak również konsekwencji prawnych z nim związanych przywołano liczne orzeczenia sądów administracyjnych, jak również podkreślono, że art. 34 ust. 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy nie zwalnia tego organu od uzasadniania podejmowanych rozstrzygnięć.