Wyrok NSA z dnia 28 października 2011 r., sygn. II OSK 1034/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Leszczyński sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak /spr./ sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 28 października 2011 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej C. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt II SA/Bd 617/10 w sprawie ze skargi C. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Bydgoszczy z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt II SA/Bd 617/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę C. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Bydgoszczy z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia [...] lutego 2006 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w W., w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 września 2005 r., sygn. akt II SA/Bd 677/05, zwrócił się do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w W. (WOMP) o wydanie orzeczenia w I instancji uwzględniającego zarzuty zawarte w wyroku.

Orzeczeniem lekarskim z dnia [...] września 2006 r. WOMP orzekł o braku podstaw do rozpoznania u C. M. choroby zawodowej: "uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem". W rozpoznaniu orzeczenia stwierdzono:

1. Ubytek słuchu w następstwie naturalnego starzenia się.

2. Przewlekłą chorobę wieńcową - stan po koronaroplastyce w 1999 r.

3. Hiperlipidemię.

4. Chorobę nadciśnieniową.

5. Dyskopatię szyjną C-5-C6, C6-C7 wraz ze zmianami zwyrodnieniowymi.

Organ orzeczniczy, opierając się na wywiadzie zawodowym, przebiegu pracy oraz wynikach badań wykonanych od 2002 r., w tym badaniach Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia [...] stycznia 2003 r., a także na wypisach ze szpitali, zgodnie z § 7 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 65, poz. 294 ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, stwierdził, że: przeprowadzone badania oraz wykonany audiogram tonalny i audiometria impedencyjna, wywiad lekarski o współistniejących chorobach pozwalają na wykluczenie wpływu hałasu na powstałe uszkodzenie słuchu u C. M. W orzeczeniu wyjaśniono, że odbiorczy ubytek słuchu spowodowany przewlekłym urazem akustycznym charakteryzuje się umiejscowieniem ślimakowym. Zwrócono uwagę na konieczność przeprowadzenia dodatkowych badań, które pozwolą określić miejsce odbiorczego uszkodzenia słuchu, takich jak: audiometria impedencyjna, test różnicowania krótkich przyrostów natężenia dźwięków Si-Si, ABR, otoemisja. Zdaniem organu orzeczniczego badania nie wykazały cech uszkodzenia ślimaka, a tylko pozaślimakowe pochodzenie ubytku słychu, które nie może być uznane za następstwo narażenia na hałas. Wskazano, że spośród przyczyn niedosłuchów pozaślimakowych wymienia się m.in. głuchotę starczą, opisując zmiany narządu słuchu spowodowane starzeniem się. Organ zauważył również, że skarżący od 2000 r. leczył się u laryngologa z powodu szumów usznych (przyczynowo związanych z nadciśnieniem, zmianami zwyrodnieniowymi w kręgosłupie szyjnym, zmianami miażdżycowymi naczyń krwionośnych), zaś w latach 1994-1996 skarżący przebywał na rencie z powodu nadciśnienia. Orzeczenie przytacza dalej okoliczności faktyczne związane z hospitalizacją w 1999 r. i 2001 r. W oparciu o powyższe badania organ orzeczniczy I stopnia stwierdził bark podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u C. M., gdyż stwierdzony u skarżącego ubytek słuchu nastąpił w wyniku przyczyn nie związanych z wykonywaną pracą zawodową, a jest następstwem procesu biologicznego starzenia się oraz chorób współistniejących wymienionych w rozpoznaniu.