Wyrok NSA z dnia 5 maja 2011 r., sygn. I OSK 53/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant sekretarz sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 408/10 w sprawie ze skargi A.J. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania dyscyplinarnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 408/10 oddalił skargę A.J. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania dyscyplinarnego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

A.J. pismem z dnia 30 września 2009 r. wniósł o wznowienie postępowania dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem o ukaraniu go karą wydalenia ze służby i uchylenie dotychczasowego orzeczenia i umorzenie postępowania dyscyplinarnego.

W uzasadnieniu wniosku podał, że podstawą jego odpowiedzialności było ustalenie, że w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dopuścił się przywłaszczenia paliwa. Prawomocne orzeczenie dyscyplinarne wydano, mimo, że istota naruszenia dyscypliny służbowej polegała na rzekomym popełnieniu przestępstwa.

W ocenie wnioskodawcy zakończenie postępowania dyscyplinarnego było niedopuszczalne, gdyż postępowanie to podlegało obligatoryjnemu zawieszeniu do czasu zakończenia postępowania karnego. Wskazał, że Prokurator Rejonowy w R., po ustaleniu braku znamion przestępstwa w jego działaniu, postępowanie prowadzone w sprawie obejmującej podstawę faktyczną orzeczenia dyscyplinarnego umorzył. Zdaniem wnioskodawcy jest to nowa, istotna okoliczność, którą organ prowadzący postępowanie dyscyplinarne powinien uwzględnić. Ponadto, jest to okoliczność nieznana w toku postępowania dyscyplinarnego, która stanowi kolejną, samodzielną podstawę wznowienia postępowania. Podkreślił, że uzasadnienie orzeczenia dyscyplinarnego nie pozostawia żadnych wątpliwości, że podstawą faktyczną jego ukarania było ustalenie, iż dopuścił się przestępstwa przywłaszczenia paliwa. W ocenie wnioskodawcy niezbędne jest zatem wznowienie postępowania dyscyplinarnego, które powinno być zawieszone z chwilą, gdy prowadzący postępowanie dyscyplinarne uznał, że czyn stanowi jednocześnie przestępstwo i nie powinno się ono zakończyć wydaniem prawomocnego orzeczenia w sytuacji, gdy nie zostało zakończone postępowanie karne. Podkreślił, że ustalenie w postępowaniu karnym, że przestępstwa nie popełniono, ma oczywisty, bezpośredni i decydujący wpływ na wynik prowadzonego wobec niego postępowania dyscyplinarnego.