Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 30 marca 2011 r., sygn. I OSK 796/10

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie: sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski Protokolant sekretarz sądowy Monika Myślak - Kordjak po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. S. i I. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1125/09 w sprawie ze skargi H. S. i I. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1125/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H. S. i I. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z [...] czerwca 2009 r. nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję własną z [...] grudnia 2007 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Budownictwa z [...] maja 1950 r. nr [...] i utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydenta m. st. Warszawy nr [...] z [...] października 1949 r. o odmowie przyznania dotychczasowej właścicielce prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...].

W uzasadnieniu wskazano, że warunkiem uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej była możliwość pogodzenia dalszego korzystania z gruntu przez dotychczasowego właściciela z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania (art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50 poz. 279). Musiał to być plan obowiązujący w dacie orzekania przez organy dekretowe. Przepisy dekretu zobowiązywały organy rozpatrujące tzw. wnioski dekretowe do badania przeznaczenia terenu nieruchomości w obowiązującym planie zabudowy. Było to jedyne i podstawowe kryterium decydujące o treści rozstrzygnięcia.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00