Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. I FSK 1418/10

Uzasadnienie musi zawierać gruntowną analizę zarzutów skargi, konfrontując je ze stanowiskiem organu oraz wyjaśniając jednoznacznie i z powołaniem się na konkretne przepisy prawa wszelkie ujawnione w sprawie wątpliwości, i to w takiej formie, która umożliwia sądowi drugiej instancji pełną kontrolę instancyjną rozstrzygnięcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Sędzia NSA Jan Zając (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Osial, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych 1) Dyrektora Izby Skarbowej w B., 2) J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 75/10 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 29 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 28 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Bk 75/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu skargi J. D., uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 29 grudnia 2009 r., Nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2004 r.

Jak wynika z uzasadnieniu powyższego wyroku, decyzją z 29 października 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał skarżącemu, prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą "PHU E.", rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. w sposób odmienny, niż zadeklarowano. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że za poszczególne okresy rozliczeniowe skarżący zaniżył podatek należny, z uwagi na zastosowanie stawki podatku 0% do sprzedaży towarów dokonanej na rzecz osób fizycznych, nie mających stałego miejsca zamieszkania na terytorium RP udokumentowanej 92 dokumentami TAX FREE. W ocenie organu skarżący nie spełnił warunków przewidzianych w przepisach art. 21a-21d ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej "ustawa o VAT z 1993 r.") oraz art. 126-129 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., zwanej dalej "ustawa o VAT z 2004 r.").