Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2011 r., sygn. I FSK 115/11

Naczelny Sąd Administracyjny nie ma obowiązku ani prawa do domyślania się i uzupełniania argumentacji autora skargi kasacyjnej. Przytoczenie podstawy kasacyjnej musi więc być precyzyjne, gdyż - z uwagi na związanie sądu kasacyjnego granicami skargi kasacyjnej - Naczelny Sąd Administracyjny może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. Nie jest natomiast władny badać, czy sąd administracyjny pierwszej instancji nie naruszył innych przepisów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Roman Wiatrowski, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 813/10 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. S.A. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 5400 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 813/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S.A. w P. (dalej jako spółka lub skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 stycznia 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r.

Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu faktycznego sprawy wynikało, że w wyniku przeprowadzonej u skarżącej kontroli podatkowej ustalono, że spółka w miesiącach: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2007 r. obniżyła kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur VAT wystawionych przez firmę W. S.A. w W., z tytułu zwrotu kosztów rat leasingowych. Organ uznał, że zapisy punktu 10.5 umowy z dnia 10 maja 2002 r. (dalej jako "Umowa") zawartej miedzy tymi podmiotami w związku z punktem 10.4 tej umowy wskazują, iż w sprawie mamy do czynienia z karą umowną, która pozostaje poza regulacją ustawy VAT, a nie ze zwrotem na rzecz spółki W. kosztów w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy faktyczną łączną wysokością miesięcznej raty leasingowej wszystkich lokali wynikającą z zawartych umów leasingu, a maksymalną łączną wysokością miesięcznej raty leasingowej wszystkich lokali, o której mowa w pkt 7.2.2 umowy. Ponadto w wyniku kontroli stwierdzono, iż spółka w deklaracji VAT - 7 za maj 2007 r. oraz w deklaracji VAT - 7 za sierpień 2007 r. zaniżyła podatek należny naruszając art. 19 ust. 13 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 1270 ze zm., dalej jako ustawa o VAT z 2004 r.), gdyż termin płatności wskazany przez M. na wystawionych fakturach winien być dla strony jednocześnie momentem powstania obowiązku podatkowego w związku z wystawioną fakturą VAT z tytułu refakturowania kosztów (opłaty za paliwo gazowe) związanych z używaniem przez firmę W. S.A. nieruchomości przy Placu [...].