Wyrok NSA z dnia 27 wrzenia 2011 r., sygn. I FSK 1125/10

Art. 41 ust. 6 i 7 u.p.t.u.nie jest sprzeczny z zasadą neutralności podatku VAT, która to wynika z przepisów prawa wspólnotowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia WSA del. Inga Gołowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. K.-I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 615/09 w sprawie ze skargi D. K.-I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 15 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2005r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za miesiąc listopad i grudzień 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. K.-I. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1.Wyrokiem z 16 grudnia 2009r. sygn. akt: I SA/Łd 615/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę D. K.-I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 15 maja 2009r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2005r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za miesiąc listopad i grudzień 2005r.

1.2.Sąd I instancji podał, że decyzją z 26 listopada 2008r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił D. K.-I. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące: lipiec-październik 2005r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące: listopad i grudzień 2005r.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik strony zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj. art. 120, art. 121, art. 187§1, art. 191 oraz art. 210§4 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej-O.p.) poprzez niedostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego, co skutkowało wadliwym ustaleniem, że strona błędnie zastosowała stawkę 0% podatku od towarów i usług przy eksporcie towarów, a w konsekwencji spowodowało naruszenie prawa materialnego, tj. art. 41 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej-u.p.t.u.), poprzez błędną wykładnię pojęcia ,,dokument potwierdzający wywóz towarów poza obszar Wspólnoty".W uzupełnienia odwołania stwierdził, że strona posiadała wiarygodne i rzetelne dokumenty zawierające informacje, z których jednoznacznie wynika, że towary eksportowane lub przy eksporcie których Skarżąca uczestniczyła, opuściły obszar Wspólnoty. Dokumentami tymi były konosamenty (na których wskazane były numery kontenerów eksportowych w ramach jednego frachtu, tj. wywozu jednym statkiem morskim), faktury eksportowe (na których wskazane były te same numery kontenerów) oraz dokumenty SAD (na których wskazane były te same numery kontenerów). Dodatkowo każdy zbiór dokumentów - odnoszących się do jednego frachtu - powiązany był z odpowiednim numerem OGL - nadawanym przez Urząd Celny wyprowadzenia towarów. W ocenie pełnomocnika organ I instancji uznał, że dowody posiadane przez stronę w momencie stosowania stawki VAT 0% wskazywały na to, że trzy z sześciu kontenerów wywiezionych w ramach tego samego frachtu opuściły obszar Wspólnoty, a trzy pozostałe nie zostały wywiezione. Konstatacja ta została oparta na przesłankach formalnych, a nie na odtworzeniu przebiegu rzeczywistych zdarzeń. Pełnomocnik podkreślił, że analiza dokumentów prowadzi do wniosku, że strona w momencie wykazywania wywozu w deklaracji VAT-7 ze stawką 0% w każdym przypadku dysponowała dowodami, o których mowa w art. 41 ust. 6 u.p.t.u.