Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. II FSK 2038/09

Dla kwalifikacji bezpośredniego stosowania konstytucji przez sądy podstawowe znaczenie ma oparcie podstawy prawnej rozstrzygnięcia sądowego na normie konstytucyjnej. O tym, że sąd zastosował daną normę konstytucyjną lub też jej nie zastosował decyduje to, iż norma konstytucyjna stanowi element podstawy prawnej jego rozstrzygnięcia.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA del. Jan Grzęda, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "B." S.A. z siedzibą w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 września 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 624/09 w sprawie ze skargi "B." S.A. z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 25 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "B." S.A. z siedzibą w J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 września 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Rz 624/09, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku Nr 153, poz. 1270 ze zm.,) oddalił skargę B. S.A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 25 marca 2009 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 roku. Zaskarżoną do Sądu decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z dnia 22 grudnia 2008 r., określającą zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. w kwocie 271 447 zł. Organy podatkowe nie zaliczyły do kosztów uzyskania przychodu kwoty 59.097 zł wypłaconej przez skarżącą likwidatorowi B. Sp. z o.o. z siedzibą we Francji. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż wbrew stanowisku zaprezentowanemu w odwołaniu, nie doszło do naruszenia art. 15 ust. 1 zd. pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., zwanej dalej u.p.d.p.) i w istocie nie zaszła podstawa do obniżenia podstawy opodatkowania. Organy wskazały także, że stosownie do art. 153 u.p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organy następnie wskazały, że w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Rz 443/08 zawarto wiążącą organy podatkowe ocenę prawną w zakresie statusu kwoty przekazanej likwidatorowi spółki francuskiej. Stwierdzono, że wydatek ten nie mógł być zarachowany jako koszty uzyskania przychodów, ponieważ nie spełniał przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.p. Wyłączną przyczyną uwzględnienia skargi na poprzednio wydaną w tej sprawie decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 7 lutego 2008 r., nr [...] było naruszenie przepisów postępowania podatkowego, w zakresie jakim obligowały organy do ustalenia daty poniesienia wydatków na cele reklamowe skarżącej spółki w kwocie 5 825 zł. Odwołanie nie kwestionowało prawidłowości ponownej decyzji w tym zakresie, ani też zakresu uzupełniającego postępowania wyjaśniającego.