Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. II FSK 2100/09

Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie postawić zarzutu błędnego zastosowania prawa materialnego, gdy z uzasadnienia tego zarzutu wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył Sąd pierwszej instancji w procesie kontroli legalności zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), WSA del. Lidia Ciechomska-Florek, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 10/09 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 23 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Z.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego L. decyzją z dnia 31 stycznia 2008 r. ustalił skarżącemu wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2003 w kwocie 62.937 zł od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że skarżący w latach 1971 - 1981 był zatrudniony w różnych zakładach pracy na stanowiskach; elektromechanika, kierowcy i robotnika magazynowego. W okresie od 1 września 1994 r. do 13 czerwca 2000 r., z przerwami, prowadził działalność gospodarczą - przewóz osób taksówką osobową, opodatkowany w formie karty podatkowej. Dochód uzyskany z tytułu prowadzenia tej działalności został oszacowany na kwotę 33.248 zł. W 2000 r. nie wykazał żadnych przychodów, w 2001 r. wykazał stratę w wysokości 15.213 zł. W 2000 r. i 2001 r. skarżący wraz z żoną ponieśli wydatki m. in. na zakup gospodarstwa rolnego w K., nabycie udziału w działce położonej w L. przy ul. K. [...] oraz nabycie działki w C.. Wydatki te spowodowały, że małżonkowie nie posiadali oszczędności na koniec 2001 r. Dochody małżonków, według ich oświadczenia, bez uwzględnienia oszczędności skarżącego w wysokości ok. 100.000 zł., wyniosły w 2002 r. kwotę 323.391 zł, a wydatki kwotę 304.182 zł. W 2003 r. dochody małżonków wyniosły 155.358 zł (zgodnie z ich oświadczeniami), zaś wydatki 342.398 zł. Oznacza to, że podatnicy ponieśli w 2003 r. wydatki nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie 167.831 zł, to jest po 83.916 zł na każdego z małżonków.