Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2011 r., sygn. II FSK 1727/09

Użyte w art. 16b ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określenie, "przyjęcie do używania" nie oznacza tylko posługiwania się znakiem towarowym w procesie własnej produkcji lub dystrybucji własnych towarów, ale także trwałe wykorzystanie tego znaku do osiągania przychodów z innych tytułów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz, WSA (del.) Lidia Ciechomska - Florek (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Q. Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 246/09 w sprawie ze skargi Q. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Q. Sp. z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Q. sp. z o.o. (dalej skarżąca lub spółka), pismem z 26 lipca 2009 r., złożyła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z 21 maja 2009 r., I SA/Wr 246/09., oddalił skargę spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2008 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005r. oraz odsetek za zwłokę za miesiące IV, VI, VII i IX 2005r.

Skarżąca, w skardze kasacyjnej, powołując art. 174 pkt 2 p.p.s.a., zarzuciła Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania :

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. oraz art. 134 § 1 p.p.s.a., w związku z art. 122 i 187 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, art. 25 § 1 Prawo prywatne międzynarodowe w związku z art. 120 Ordynacji podatkowej, przez jej niezastosowanie, co skutkowało przyjęciem za organami podatkowymi stanu faktycznego sprawy, ustalonego w sposób sprzeczny z prawem, bo nieuwzględniającego zastosowania prawa duńskiego;