Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. II OSK 110/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia del. WSA Mieczysław Górkiewicz Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1254/08 w sprawie ze skargi S.D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S.D., uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] maja 2008 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez S.D.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] maja 2008 r. odmawiającą stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez S.D. (poprzednio S.D., ur. 1 kwietnia 1936 r. w K., jako obywatel polski). Organ wskazał, że skarżący wystąpił z podaniem z dnia 9 kwietnia 1957 r. do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie, w związku z wyjazdem na stałe do Izraela. Po przyjeździe do Izraela skarżący w dniu 9 czerwca 1957 r. nabył obywatelstwo izraelskie. Zasady nabycia i utraty obywatelstwa polskiego w dacie złożenia podania do Rady Państwa przez skarżącego oraz w dacie nabycia obywatelstwa izraelskiego regulowała ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25 ze zm.), która stanowiła, że obywatel polski tracił obywatelstwo polskie, jeżeli uzyskał zezwolenie władzy polskiej na zmianę obywatelstwa oraz nabył obywatelstwo obce. Zdaniem organu, warunek uzyskania zezwolenia na zmianę obywatelstwa został spełniony, ponieważ w rozpoznawanej sprawie miała zastosowanie uchwała Nr 5/58 Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na pobyt stały do państwa Izrael, która stanowiła generalne pod względem podmiotowym zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. Sam fakt spełnienia warunków, przewidzianych w uchwale powodował, że osoby zainteresowane, a do takich zaliczał się skarżący, uzyskiwały zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. Natomiast ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim nie zawierała regulacji w zakresie trybu i formy wydawania przez Radę Państwa zezwoleń w przedmiocie zmiany obywatelstwa polskiego na obce.