Wyrok NSA z dnia 23 września 2010 r., sygn. II OSK 1399/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz (spr.) sędzia del. WSA Maciej Dybowski Protokolant Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 23 września 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r. sygn. akt VII SA/Wa 1557/08 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

II OSK 1399 / 09

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2008 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] lipca 2008 r., którą to decyzją odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zamościu z dnia [...] stycznia 2005 r. w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie stacji bazowej telefonii komórkowej.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. po rozpatrzeniu odwołań K. B., Z. B. oraz M. i J. G. utrzymał w mocy decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2008 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zamościu z dnia [...] stycznia 2005 r., udzielającej inwestorowi [...] Sp. z o.o. w [...] pozwolenia na użytkowanie stacji bazowej telefonii komórkowej nr [...][...] zlokalizowanej na działce nr geod. [...]w miejscowości [...], gm. [...].

W uzasadnieniu swej decyzji organ odwoławczy podzielił pogląd organu I instancji, iż osoby, które złożyły wniosek o wszczęcie postępowania nieważnościowego nie mają przymiotu strony. Kwestionowana, bowiem w postępowaniu nieważnościowym decyzja o pozwoleniu na użytkowanie wydana została w oparciu o art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.), który to przepis ogranicza krąg stron uczestniczących w postępowaniu o pozwolenie na użytkowanie do osoby inwestora. Powyższa decyzja wydana została przy tym w czasie, gdy w obrocie prawnym funkcjonowało pozwolenie na budowę tego obiektu.