Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2010 r., sygn. I OSK 420/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech Sędziowie Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) Sędzia del. WSA Maria Werpachowska Protokolant asystent sędziego Małgorzata Penda po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/09 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nadania stopnia naukowego doktora oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/09 oddalił skargę R.K. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nadania stopnia naukowego doktora.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania R. K. od uchwały Rady Naukowej Instytutu Historii Uniwersytetu G. z dnia [...] lipca 2008 r. unieważniającej uchwałę z dnia [...] czerwca 2001 r. o nadaniu R. K. stopnia doktora nauk humanistycznych w zakresie historii oraz odmawiającej nadania mu tego stopnia naukowego, utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów postanowieniem z dnia [...] marca 2008 r. wznowiła postępowanie zakończone nadaniem w dniu [...] czerwca 2001 r. R. K. stopnia doktora nauk humanistycznych w zakresie historii. Rada Naukowa Instytutu Historii Uniwersytetu G., po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, uchwałą z dnia [...] lipca 2008 r. unieważniła własną uchwałę z dnia [...] czerwca 2001 r. i odmówiła nadania R. K. stopnia doktora nauk humanistycznych. Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, po zapoznaniu się z odwołaniem i po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji, opowiedziała się za wnioskiem o utrzymanie w mocy zaskarżonej uchwały Rady Naukowej Instytutu Historii Uniwersytetu G., której dotyczyło odwołanie. Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów wyjaśniła, że w postępowaniu dotyczącym złożonego odwołania powołano kolejno dwóch recenzentów, którzy przedstawili jednoznacznie negatywne opinie w kwestii zasadności odwołania. Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych podzieliła ocenę przedstawioną przez recenzentów. Ustosunkowując się do zarzutu naruszenia przepisów K.p.a. Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów wskazała, że zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.) w postępowaniach dotyczących nadania stopnia doktora i doktora habilitowanego albo tytułu profesora, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy K.p.a.. Ponieważ ustawa wyczerpująco reguluje przebieg postępowania związanego z nadaniem stopnia doktora i nie przewiduje wysłuchania kandydata przed podjęciem decyzji przez właściwy organ, przepis art. 10 § 1 K.p.a. nie ma wprost zastosowania. Centralna Komisja stwierdziła, że R. K. został pisemnie poinformowany o wznowieniu postępowania. Jak wynika z pisma Dziekana Wydziału Historycznego Uniwersytetu G. z dnia [...] października 2008 r. R. K. został telefonicznie poinformowany w dniu [...] czerwca 2008 r. o prowadzonym w Instytucie Historii postępowaniu i udostępniono mu materiały zgromadzone w sprawie zarzucanego mu plagiatu. R.K. korzystał osobiście z dokumentacji i robił z niej notatki. Zgodnie z § 8 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora (Dz. U. Nr 15, poz. 128 ze zm.) posiedzenia rady, na których podejmowane są uchwały w sprawach nadania stopnia naukowego doktora, mają charakter niejawny. R. K. wiedział o toczącym się postępowaniu, jego podstawach prawnych oraz zarzucie popełnienia plagiatu, zapoznał się z materiałami zgromadzonymi w sprawie i mógł się do nich odnieść. Został również powiadomiony o uchwałach podjętych ostatecznie w przedmiotowej sprawie. Centralna Komisja stwierdziła także, iż R. K. nie zaprzeczył faktowi wykorzystania pracy innych autorów, tyle że powołał się na pośpiech w przygotowaniu rozprawy doktorskiej i złe warunki techniczne (brak własnego komputera). Zdaniem Centralnej Komisji, powołane okoliczności nie mają żadnego związku ze stawianymi zarzutami.