Postanowienie NSA z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn. I OW 30/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędziowie NSA Anna Łukaszewska-Macioch Wiesław Morys (spr.) Protokolant Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawa o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Prezydentem Miasta Stołecznego Warszawa a Ministrem Środowiska w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania skargi S. O. na bezczynność Rady Krajowej Polskiego Związku Działkowców. postanawia: odrzucić wniosek

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Stołecznego Warszawa na podstawie art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej Ppsa, wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Stołecznego Warszawa a Ministrem Środowiska. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w dniu [...] grudnia 2010 r. do Ministra Środowiska wpłynęło zażalenie S. O. na niezałatwienie w terminie przez Krajową Radę Polskiego Związku Działkowców skargi na działania Okręgowego Zarządu Polskiego Związku Działkowców w Koszalinie. Minister Środowiska postanowieniem z dnia [...] stycznia 2010 r. uznając się za niewłaściwego przekazał sprawę Prezydentowi m.st. Warszawa. W uzasadnieniu tegoż postanowienia powołał się na regulację zawartą w art. 37 § 1 w związku z art. 17 pkt 4 k.p.a., który określa organy wyższego stopnia w stosunku do organów organizacji społecznych, uznając, iż są nimi odpowiednie organy wyższego stopnia tych organizacji, a w razie ich braku - organ państwowy sprawujący nadzór nad ich działalnością. Prezydent m.st. Warszawa odwołując się do podziału organów na organy samorządu terytorialnego i organy administracji publicznej uznał, iż jako organ samorządu terytorialnego nie stanowi organu wyższego stopnia w stosunku do organów organizacji społecznej w rozumieniu art. 17 pkt 4 k.p.a. Dodatkowo powołał się na art. 230 k.p.a., który do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań i działalności naczelnego organu organizacji społecznej, przewiduje kognicję Prezesa Rady Ministrów lub właściwego ministra sprawującego nadzór nad działalnością tej organizacji. Ponadto zarzucił Ministrowi Środowiska brak rozważenia, czy zarzuty zawarte w pismach S. O. miały związek z wykonywanymi przez organizacje społeczne zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tylko bowiem w takiej sytuacji istnieje możliwość określenia właściwości organu zgodnie z regulacją zawartą w art. 230 k.p.a. Wnioskodawca zaakcentował, iż w ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 ze zm.) nie wskazano organu sprawującego nadzór nad działalnością Polskiego Związku Działkowców. Zapis art. 38 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych przewidujący sprawowanie nadzoru nad PZD przez ministra właściwego do spraw środowiska został uchylony na mocy art. 6 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 201, poz. 1237). Sugeruje to, iż brak wskazania organu sprawującego nadzór nad działalnością tej organizacji jest wynikiem świadomego działania ustawodawcy, stąd za niezasadne uznał zastosowanie w sprawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), zgodnie z którym w sprawach nieuregulowanych do organizacji działających na podstawie odrębnych ustaw stosuje się przepisy tej ustawy. Powołując się na regulację zawartą w art. 58 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej stwierdził, iż jedynie akty rangi ustawy mogą być źródłem określającym nadzór nad organizacjami tworzonymi w ramach realizacji wolności zrzeszania się. Zastosowanie w sprawie art. 7 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 5 pkt 2 Prawa o stowarzyszeniach byłoby przypadkiem sprawowania nadzoru na podstawie domniemania, co jest niedopuszczalne.