Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. II OSK 581/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska- Górnikiewicz Sędziowie sędzia NSA Krystyna Borkowska sędzia del. NSA Anna Żak (spr.) Protokolant Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1675/08 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II OSK 581/ 09

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2008r., sygn.akt IV SA/Wa 1675/0, oddalił skargę K. K. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] sierpnia 2008r., którą to decyzją utrzymano w mocy decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z [...] kwietnia 2008r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Lidzbarskiego z [...] grudnia 2005r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że decyzją Starosty Lidzbarskiego z [...] grudnia 2005r. udzielono Zespołowi Elektrowni Wodnych "[...]" S.A pozwolenia wodnoprawnego na piętrzenie wód rzeki Łyny do rzędnej 59,65 m n.p.m. i ich pobór do napędu turbin wodnych elektrowni Nr 1 i Nr 2 w Lidzbarku Warmińskim. Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Lidzbarskiego z [...] grudnia 2005 r. wystąpił K. K.. Decyzją z [...] kwietnia 2008 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski odmówił stwierdzenia nieważności powyższej decyzji Starosty Lidzbarskiego.

Rozpoznając sprawę na skutek wniesionego przez K. K. odwołania organ odwoławczy wskazał, że przedmiotowe pozwolenie wodnoprawne nie zostało wydane z rażącym naruszeniem art. 131 ust. 2 ustawy Prawo wodne, ponieważ nie dotyczyło ono budowy urządzenia wodno- prawnego, ale wyłącznie szczególnego korzystania z wód, a więc nie było podstawy do żądania i przedkładania aktów administracyjnych dotyczących warunków zabudowy. Nie został także naruszony art. 46 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy Prawo ochrony środowiska, gdyż decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie jest wymagana przed uzyskaniem pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód. W odniesieniu do terminu, na które zostało wydane pozwolenie wodnoprawne, organ uznał, że określony w decyzji Starosty Lidzbarskiego termin ważności tego pozwolenia na okres do 31 grudnia 2025 r. stanowi naruszenie art. 127 ust. 2 ustawy Prawo wodne, ponieważ przepis ten zawiera ustawowy wymóg, aby pozwolenie wodnoprawne było wydane na okres nie dłuższy niż 20 lat. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 11 ustawy z dnia 11.06.2005 r. o zmianie ustawy-Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr. 130 poz. 1087) pozwolenia wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód inne niż określone w art. 205 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, wydane na okres dłuższy niż 20 lat, wygasają po upływie 20 lat od dnia, w którym decyzje o wydaniu pozwolenia wodnoprawnego stały się ostateczne. Z tego względu nie można było uznać, że na skutek nieprawidłowego określenia terminu ważności pozwolenia wodnoprawnego doszło do rażącego naruszenia prawa z uwagi na powołany wyżej przepis, który ex lege ustala nieprzekraczalny termin jego obowiązywania.