Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. II FSK 1425/09

Jeżeli, z powodu braku definicji w samej ustawie podatkowej (ustawie o podatku od spadków i darowizn) organy uznały za zasadne przyjęcie definicji "pobytu stałego" z art. 6 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, to powinny konsekwentnie zastosować tę regulację z uwzględnieniem jej postanowień odnoszących się do cudzoziemców, w szczególności art. 23 i 26 u.e.l.d.o. Jeżeli ustawa podatkowa nie definiuje użytych w niej pojęć (tu: "miejsca stałego pobytu na terytorium RP"), określających przesłanki opodatkowania nabywców otrzymanej za granicą darowizny (nie będących obywatelami polskimi), to ocena tych przesłanek nie może być dowolna. Wybiórcze zastosowanie przepisów ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, przez przyjęcie definicji "stałego pobytu" z art. 6 ustawy, z pominięciem odnoszących się wprost do cudzoziemców - przepisów art. 26 w związku z art. 23 tej ustawy oraz pominięcie przepisów ustawy o cudzoziemcach (określających status tych osób w Polsce w tym ich prawo do czasowego lub stałego pobytu oraz zezwolenie na osiedlenie się), skutkowało naruszeniem prawa materialnego - art. 2 u.p.s.d. w zakresie wadliwie określonego kręgu podmiotów podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, WSA del. Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziosa, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3304/08 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 10 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. z dnia 16 czerwca 2008 r. nr. [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz K. M. kwotę 8.960 (słownie: osiem tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.