Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2010 r., sygn. I FSK 1325/10
Przepisy, takie jak art. 111 ust. 1 i 2 ustawy o VAT z 2004 r. nie są "specjalnymi środkami stanowiącymi odstępstwo", mającymi na celu zapobieganie przypadkom oszustw podatkowych lub unikania opodatkowania w rozumieniu art. 27 ust. 1 VI Dyrektywy w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2004/7/WE.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych Dyrektora Izby Skarbowej w B. od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 sierpnia 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 217/07, I SA/Bk 218/07 w sprawach ze skarg "P." K., F., T. spółka jawna w B. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 7 lutego 2007 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2004 r. i 2005 r. 1) uchyla zaskarżone wyroki w całości i przekazuje sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, 2) zasądza od "P." K., F., J., O. spółka jawna w B. (dawniej "P." K., F., T. spółka jawna w B.) na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 3.250 (słownie: trzy tysiące dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wyrokami z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 217/07 oraz I SA/Bk 218/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu skarg "P." K., F., T. sp. j. w B., na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", uchylił zaskarżone decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 7 lutego 2007 r., Nr ... i ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2004 i 2005 r.
Z przedstawionego w zaskarżonych orzeczeniach stanu faktycznego wynikało, że strona naruszyła obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przy sprzedaży towarów i usług na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. W konsekwencji straciła prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę stanowiącą 30% podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, w następstwie czego organ podatkowy pierwszej instancji dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 i 2005 r. w sposób odmienny, aniżeli zadeklarowano w złożonych deklaracjach.