Postanowienie NSA z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. II FNP 3/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA del. Maciej Kurasz (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi B. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn.akt I SA/Wr 1631/07 oddalającego skargę B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 sierpnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wr 1631/07 oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie określenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2002 r.

2. Skarżący wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze kasacyjnej zarzucił naruszenie przepisów postępowania: art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a") w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy oraz naruszenie art. 151 p.p.s.a., w związku z art. 191 w związku z art. 180 § 1 oraz art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej jako "ustawa Ord. pod.); w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: "p.d.o.f.") przez przyjęcie, że ustalenia poczynione przez organy podatkowe są zupełne i kompletne oraz, że są oparte na prawidłowo ocenionym materiale dowodowym, co miało istotny wpływ na wynik sprawy owocując oddaleniem skargi zamiast uznania jej za zasadną. Skarżący zarzucił także naruszenie prawa materialnego, tj. art. 20 ust. 3 p.d.o.f. przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu założenia, że środki zgromadzone przed okresem obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią środków ze źródeł nie będących nieujawnionymi źródłami przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 3 tej ustawy.