Wyrok NSA z dnia 21 września 2010 r., sygn. II FSK 713/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędziowie: NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 627/08 w sprawie ze skargi L. S.A. w S. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w W. z dnia 25 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od L. S.A. w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 4.350 (cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

I. Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:

1. W dniu 23 października 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wydał decyzję określającą Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 rok w kwocie 803.577 zł. W wyniku wniesionego przez Spółkę odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 22 stycznia 2007 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Ponownie rozpoznając sprawę organ pierwszej instancji ustalił, że Spółka dokonywała z jednostką powiązaną sprzedaży kart telefonicznych po cenach w nieuzasadniony sposób odbiegających od cen stosowanych wobec jednostek niepowiązanych. Wyjaśniono, że karty telefoniczne były sprzedawane przez L. S.A. do PHU L. w cenach znacząco niższych niż dla innych nie powiązanych podmiotów, następnie karty te były odkupywane przez L. S.A. i przeznaczane przez Spółkę do dalszej sprzedaży podmiotom niezależnym. Sprzedaż do PHU L. oraz "transakcje zwrotne" dotyczyły tej samej ilości kart, odbywały się w tym samym dniu, dotyczyły takiej ilości kart, która nie była w posiadaniu Spółki, karty nie były fizycznie wydawane z magazynu Spółki, transakcjom tym nie towarzyszyła zapłata za towar ze względu na kompensaty wynikające z jednoczesnej sprzedaży i zakupu kart. Ponadto liczba kart będąca przedmiotem transakcji znacznie przekroczyła liczbę kart zakupionych od T. S.A. i będących "na stanie" ewidencji magazynowej, co wskazywało, zdaniem organu, na sprzedawanie do PHU L. tych samych kart, które poprzednio od niej odkupiono.