Wyrok NSA z dnia 19 maja 1998 r., sygn. III SA 1124/97

Jeśli podatnik, wykorzystując związek gospodarczy z inną osobą, przerzucał na nią część swego dochodu - nawet w celu zaniżenia podatku, ale ta osoba nie korzystała ze szczególnych ulg w podatku dochodowym, a organ podatkowy nie wykazał, że świadczenia były wykonywane na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonywania tych świadczeń, to art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1995 r. nie może mieć zastosowania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów "P. "S. A. w L. W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 13 czerwca 1997 r. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 55 ust. 2 tej ustawy - zasądził od Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej dziewięćset trzydzieści pięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.