Wyrok NSA z dnia 15 października 2010 r., sygn. I FSK 1752/09

Interpretowanie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tak jak poprzednio obowiązującego art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), poprzez proste odesłanie do przepisów o podatkach dochodowych, w oderwaniu od norm prawa unijnego, których implementację powinien stanowić, prowadziło do niewłaściwego stosowania norm VI Dyrektywy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Tomasz Kolanowski, Protokolant Monika Kłusek, po rozpoznaniu w dniu 15 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 248/09 w sprawie ze skargi "Z." S.A. z siedzibą w R. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz "Z." S.A. z siedzibą w R. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 248/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną przez "Z." S.A. z siedzibą w R. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2008 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, że skarżąca Spółka w toku bieżącej działalności ponosiła i nadal ponosi szereg kosztów, które w świetle regulacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.") nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Koszty te obejmują wydatki związane z obsługą prawną podwyższenia kapitału, koszty doradztwa prawno-podatkowego, koszty analizy ekonomicznej opłacalności tworzenia i lokalizacji nowych spółek zależnych, koszty analiz typu due diligence spółek pod kątem ich zakupu, wydatki na doradztwo przy sporządzaniu wniosków o pozyskanie dotacji, a także wydatki na reprezentację oraz na inwestycje w środki trwałe, które w związku ze zmianami w realiach rynkowych nie zostały przyjęte do użytkowania, lecz spisano je jako inwestycje zaniechane, bowiem z uwagi na ich specjalistyczny charakter nie istniała możliwość ich odsprzedaży.