Wyrok NSA z dnia 14 października 2010 r., sygn. I FSK 1731/09

Przepis art. 19 ust. 1 u.p.t.u. z 1993 r. należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej przez jej wystawcę czynności, która rodziłaby u niego obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Joanna Kowalska, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Op 166/09 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 2 lutego 2009 r., nr ... w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2002 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 1200 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 8 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Op 166/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z 2 lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2002 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z 12 listopada 2008 r., określającą Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za grudzień 2002 r. w kwocie wyższej niż zadeklarowana przez Skarżącego. Organy podatkowe zakwestionowały bowiem prawo Podatnika prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą J. K. Z. do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z 11 faktur wystawionych przez firmy "E." T. M. w C. oraz "F" D. Z. w O. Na podstawie materiałów zebranych w ramach kontroli przeprowadzonej u Podatnika oraz nadesłanej przez Prokuraturę Krajową Biuro do Spraw Przestępczości Zorganizowanej Wydział III Zamiejscowy w K. ustalono, że sporne faktury dotyczą fikcyjnych transakcji sprzedaży oleju napędowego. Śledztwo prowadzone przez organy ścigania wykazało, że ww. firmy utworzone zostały w celu udokumentowania obrotu paliwem, którego faktycznie nie posiadały. Organ podatkowy przyjął wyjaśnienia Skarżącego z 17 października 2008 r. uznając, że dysponował paliwem, bowiem jego firma świadczyła usługi transportowe i przy braku innych faktur dokumentujących zakup paliwa w grudniu 2002 r. osiągała przychód ze świadczonych usług. Stwierdzono jednak, że paliwo pochodziło z niewiadomego źródła.