Wyrok NSA z dnia 20 maja 2010 r., sygn. II FSK 63/09

Budynek mieszkalny przeznaczony przez podatnika na cele rekreacyjne niezależnie od stanu technicznego i częstotliwości wykorzystywania, mógł być uznany przez Radę Gminy, a za nią przez organy podatkowe za "pozostały" budynek w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e/ ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędziowie NSA: Jacek Brolik, Krystyna Nowak (sprawozdawca), Protokolant: Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 września 2008 r. sygn. akt I SA/Gd 389/08 w sprawie ze skargi J. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 10 kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 11 września 2008 r. sygn. akt I SA/Gd 389/08, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z 10 kwietnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że podatkiem od nieruchomości zostały objęte, stanowiące własność H. i J. O., budynki zakwalifikowane na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. c/ ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o gospodarstwie i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) jako budynki pozostałe.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze podkreśliło, że o zaliczeniu budynku letniskowego do kategorii budynków mieszkalnych w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a/ ustawy, decyduje kryterium zaspokajania podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich. Organ zaznaczył, że w jej art. 1a posłużono się pojęciem "budynku" powielonym z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). To prowadzi do wniosku, że przepisy prawa budowlanego stanowią podstawę do zakwalifikowania danego obiektu jako budynku, nie zaś do oceny jego rodzaju w rozumieniu właściwym dla potrzeb opodatkowania.