Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1555/08

Fakt, iż podatnik wszedł w posiadanie złomu akumulatorowego nie jest wystarczający by uznać w drodze domniemania faktycznego, iż towarzyszyły temu określone koszty uzyskania przychodów, które generowałyby określone przychody.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jacek Brolik, WSA del. Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 124/08 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 maja 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 124/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej u.p.p.s.a., oddalił skargę S.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 listopada 2007 roku w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 rok. Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 30 maja 2007 r., którą określono S.S. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 rok w wysokości 1.179.849 zł. Z przesłanych do Sądu akt sprawy wynikało, iż w przedsiębiorstwie skarżącego przeprowadzono kontrolę podatkową. W protokole kontroli udokumentowano czynności kontrolne w ramach których stwierdzono, że skarżący wykazał w ewidencji księgowej zakup złomu akumulatorowego od osób fizycznych, który udokumentował sporządzonymi przez siebie dowodami wewnętrznymi. Ustalono, że wykazane przez skarżącego w księgach rachunkowych wydatki z tytułu zakupu towarów handlowych to jest złomu akumulatorowego w ilości 5.747.812 kg od 5.375 osób fizycznych na łączną kwotę 5.716.385,15 zł nie znajdują udokumentowania i potwierdzenia zapłaty. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 30 maja 2007 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości 1.179.849 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, że w toku postępowania kontrolnego stwierdzono, że wykazany w 2004 r. w ewidencji księgowej zakup złomu akumulatorowego na łączną wartość 5.769.634,75 zł od 5375 osób fizycznych w ilości 5.747.812 kg dokumentowany był dowodami wewnętrznymi sporządzanymi przez kontrolowanego podatnika. Dowody wewnętrzne zawierające dane identyfikacyjne takie jak imię nazwisko, adres sprzedawcy, miejsce skupu, cenę jednostkową oraz wartość złomu akumulatorowego stanowiły jednocześnie dokumenty potwierdzające dokonanie zapłaty za złom akumulatorowy. Dowody wewnętrzne nie zawierały też, wedle organu, jakiegokolwiek pokwitowania odbioru gotówki przez sprzedającego złom. Zgodnie ze złożonymi w sprawie zeznaniami podstawą sporządzenia dowodu wewnętrznego były nieweryfikowane z dowodem osobistym dane personalne i adresowe podawane przez sprzedających złom akumulatorowy. W toku czynności kontrolnych organ dokonał weryfikacji danych osobowych i adresowych figurujących na sporządzonych przez skarżącego dowodach wewnętrznych i jak się okazało 98,46% weryfikowanych osób nie figuruje w ewidencjach ludności pod wskazanymi adresami. Nie kwestionując faktu posiadania przez skarżącego złomu akumulatorowego uznano, że skarżący nie udowodnił w żaden sposób, że rzeczywiście poniósł wydatki na jego nabycie. W związku z czym stwierdzono brak podstaw do ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor Izby Skarbowej wskazaną na wstępie zaskarżoną do Sądu decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, podzielając argumentację tam zawartą.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00