Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. II FSK 1265/08

Brak jest podstaw do twierdzenia, że "rażące naruszenie prawa" w rozumieniu art. 14 b § 5 pkt 2 Ord. pod. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) oznaczało innego rodzaju naruszenia prawa niż wskazane w art. 234 i art. 247 § 1 pkt 3 tej ustawy. Doszukiwanie się takich różnic nie znajduje prawnego uzasadnienia, gdyż także w przypadku interpretacji przepisów prawa podatkowego, ustawodawca musi liczyć się z potrzebą zapewnienia niezbędnej ochrony wnioskodawcy, który uzyskał satysfakcjonujące go stanowisko właściwego organu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej V. Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1402/07 w sprawie ze skargi V. Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz V. Sp. z o.o. w P. kwotę 220 (słownie: dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 1402/07, oddalił skargę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "V" na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 czerwca 2007 roku w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że pismem z dnia 22.08.2005r. "V" zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej momentu ustalenia poniesionych kosztów inwestycji, dla celów obliczenia wielkości pomocy publicznej w związku z działalnością w legnickiej strefie ekonomicznej zgodnie z tzw. zasadą memoriału. Zdaniem spółki dla celów obliczania wielkości utrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej w ramach działalności w legnickiej specjalnej strefie ekonomicznej, moment poniesienia kosztów winien być ustalany zgodnie z tzw. zasadą memoriału. Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu nr [...] z dnia 18 listopada 2005 roku zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Natomiast postanowieniem nr [...] z dnia 21 marca 2007 roku Dyrektor Izby Skarbowej wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego. Decyzją nr [...] z dnia 5 kwietnia 2007 roku, wydaną na podstawie art. 14b §2 oraz art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) dalej jako Ord. pod. Dyrektor Izby Skarbowej zmienił postanowienie uznając, że stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego przedstawione w postanowieniu z dnia 18 listopada 2005 roku nr [..] nie jest prawidłowe. Zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją z dnia 21 czerwca 2007 roku Dyrektor Izby Skarbowej odmówił zmiany swojej decyzji, uznając zarzuty strony za bezzasadne. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej Naczelnik dokonując interpretacji § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14.09.2004r. w sprawie legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej odwołał się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do kwalifikacji kosztów inwestycji zaliczanych do wartości początkowej środków trwałych, przywołując przepisy - art. 16g ust. 1 i ust. 3 oraz ust, 4. Z przepisów tych wywiódł, iż poniesienie kosztów związanych z realizacją inwestycji zaliczanych do wartości początkowej środków trwałych powinna być ustalona zgodnie z zasadą memoriałową. Dyrektor Izby Skarbowej wywodził, że należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wartości poniesionych przez niego wydatków, poniesienie musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonywanie odpisu, nie będącego wydatkiem lub zarachowaniem wydatku bez jego faktycznego poniesienia". Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił także, że przepisy podatkowe dotyczące ulg i zwolnień nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający, bowiem przez wykładnię nie można tworzyć nowych prawno-podatkowych stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu lub zwolnieniu od opodatkowania. Organ argumentował, że skutków błędu popełnionego przez organ podatkowy nie wolno przerzucać na stronę postępowania podatkowego, jednakże taki błąd nie może być źródłem nieuzasadnionej korzyści stron. Stąd, zgodnie z art. 14 b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej należało wedle opinii organu drugiej instancji uznać, że postanowienie z dnia 18 listopada 2005r. nr [...] rażąco narusza prawo. Organ wskazał, że zaskarżona decyzja zawiera powołanie przepisów prawa oraz zachodzących między nimi relacji. Stosownie do postanowień art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej wydana interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego, przez które należy rozumieć wskazanie przez organ podatkowy, czy stanowisko pytającego jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, znajdujących zastosowanie w indywidualnej sprawie podatnika.