Wyrok NSA z dnia 14 maja 2009 r., sygn. I OSK 103/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędzia NSA Anna Łukaszewska- Macioch Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2009r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1002/08 w sprawie ze skargi M. Ż. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz M. Ż. kwotę 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 października 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1002/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. Ż. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze Służby Więziennej.

Do wydania zaskarżonego wyroku doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej nr [...] z dnia [...] października 2005 r., którą na podstawie art. 39 ust. 3 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) zwolniono M. Ż. ze Służby Więziennej z dniem [...] listopada 2005 r. z uwagi na ważny interes służby. W uzasadnieniu organ powołał się na fakt zastosowania wobec skarżącego tymczasowego aresztu z uwagi na podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa z art. 200 § 1 Kodeksu karnego oraz wniesienia przeciwko niemu w tej sprawie aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego dla Warszawy - [...]. Okoliczności te wskazują na to, że M. Ż. utracił przesłanki podmiotowe w postaci nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii konieczne do pełnienia służby w charakterze funkcjonariusza Służby Więziennej. Nie ma przy tym znaczenia, że zarzucony czyn nie pozostawał w bezpośrednim związku z wykonywaniem czynności służbowych. Istotne bowiem jest to, że M. Ż. rażąco naruszył obowiązki określone w rocie ślubowania, którą składa każdy kandydat do służby. Jego postępowanie podważyło ponadto zasadę wiarygodnego wykonywania zadań statutowych Służby Więziennej i przyczyniło się do pogorszenia wizerunku tej Służby w opinii publicznej. W tej sytuacji, zdaniem Ministra Sprawiedliwości, organ I instancji prawidłowo uznał, że ważny interes służby przemawiał za rozwiązaniem ze skarżącym stosunku służbowego w trybie art. 39 ust. 3 pkt 5 ustawy o Służbie Więziennej, niezależnie od tego, czy prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne zostanie prawomocnie zakończone wyrokiem skazującym. Do zwolnienia funkcjonariusza ze Służby Więziennej, gdy wymaga tego ważny interes służby, nie jest konieczne potwierdzenie popełnienia czynu, o którym mowa w akcie oskarżenia. Niezbędną przesłanką jest jedynie zaistnienie takich okoliczności faktycznych, w wyniku których doszło do naruszenia "ważnego interesu służby".