Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 padziernika 2008 r., sygn. II SA/Wa 1002/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.), Sędziowie WSA Joanna Kube, Sławomir Antoniuk, Protokolant Łukasz Bazyluk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2008 r. sprawy ze skargi M. Ż. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1644/07, po rozpatrzeniu skargi M. Ż., uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] i utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] października 2005 r. w przedmiocie zwolnienia skarżącego ze służby. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy.

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej nr [...] z dnia [...] października 2005 r., którą na podstawie art. 39 ust. 3 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) zwolniono M. Ż. ze Służby Więziennej z dniem 30 listopada 2005 r. z uwagi na ważny interes służby. W uzasadnieniu organ powołał się na fakt zastosowania wobec skarżącego tymczasowego aresztu z uwagi na podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa z art. 200 § 1 Kodeksu karnego oraz wniesienia przeciwko niemu w tej sprawie aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego dla W. [...]. Okoliczności te wskazują na to, że M. Ż. utracił przesłanki podmiotowe w postaci nieskazitelnego charakteru i nieposzlakowanej opinii konieczne do pełnienia służby w charakterze funkcjonariusza Służby Więziennej. Nie ma przy tym znaczenia, że zarzucony czyn nie pozostawał w bezpośrednim związku z wykonywaniem czynności służbowych. Istotne bowiem jest to, że M. Ż. rażąco naruszył obowiązki określone w rocie ślubowania, którą składa każdy kandydat do służby. Jego postępowanie podważyło ponadto zasadę wiarygodnego wykonywania zadań statutowych Służby Więziennej i przyczyniło się do pogorszenia wizerunku tej Służby w opinii publicznej. W tej sytuacji, zdaniem Ministra Sprawiedliwości, organ I instancji prawidłowo uznał, że ważny interes służby przemawiał za rozwiązaniem ze skarżącym stosunku służbowego w trybie art. 39 ust. 3 pkt 5 ustawy o Służbie Więziennej, niezależnie od tego, czy prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne zostanie prawomocnie zakończone wyrokiem skazującym. Do zwolnienia funkcjonariusza ze Służby Więziennej, gdy wymaga tego ważny interes służby, nie jest konieczne potwierdzenie popełnienia czynu, o którym mowa w akcie oskarżenia. Niezbędną przesłanką jest jedynie zaistnienie takich okoliczności faktycznych w wyniku, których doszło do naruszenia "ważnego interesu służby".