Wyrok NSA z dnia 19 marca 2009 r., sygn. II OSK 396/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska /spr./ Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia NSA Zdzisław Kostka Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Gd 390/07 w sprawie ze skargi R. J. na postanowienie Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie wymeldowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 15 listopada 2007 roku, sygn. akt III SA/Gd 390/07 oddalił skargę R. J. na postanowienie Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lipca 2007 roku, nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie wymeldowania.

W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd I instancji podał, że zostało ono wydane w następujących okolicznościach faktycznych sprawy.

Prezydent Miasta Gdańska decyzją z dnia [...] lutego 2007 r. orzekł o wymeldowaniu R. J. z lokalu nr [...] położonego przy ulicy [...] w Gdańsku. W związku z tym, iż aktualne miejsce pobytu skarżącego nie było znane organ wystąpił o ustanowienie przedstawiciela dla osoby nieznanej z miejsca pobytu. Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2006 roku w sprawie sygn akt IV RNs725/06, Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe ustanowił przedstawiciela, któremu następnie doręczono decyzję o wymeldowaniu skarżącego. Następnie w dniu 14 czerwca 2007 roku R. J. odebrał kserokopię decyzji organu I instancji, a w dniu 26 czerwca 2007 roku jego pełnomocnik złożył odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta Gdańska. Postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 roku, powołując się na art. 134 k.p.a. w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst. jedn. Dz. U. Nr 139, poz. 993) Wojewoda Pomorski uznał, że odwołanie wniesione zostało z uchybieniem 14 -dniowego terminu do jego złożenia. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że ustanowiony w sprawie przedstawiciel odebrał decyzję organu I instancji w dniu 12 lutego 2007 roku i nie wniósł od niej odwołania. Stąd też organ uznał, iż decyzja została doręczona prawidłowo i w lutym 2007 roku zaczął biec 14-dniowy termin do wniesienia odwołania.