Wyrok NSA z dnia 25 marca 2009 r., sygn. II OSK 402/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie sędzia NSA Wiesław Kisiel sędzia NSA Jerzy Stankowski (spr.) Protokolant Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. J. i Z. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Gd 247/07 w sprawie ze skargi R. J. i Z. J. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2007 r. sygn. akt III SAS/Gd 247/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę R. J. i Z. J. od decyzji Wojewody Pomorskiego z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta Gdańska z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.

Prezydent Miasta Gdańska, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) w zw. z art. 3 pkt 11 lit. c ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych, pomiędzy organy gminy a orany administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 34, poz. 198 ze zm.), orzekł o wymeldowaniu R., Z. i A. J. z pobytu stałego w lokalu nr [...] przy ul. [...] w G.. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Z wnioskiem o wymeldowanie R., Z. i A. J. z lokalu wystąpił Gdański Zarząd Nieruchomości Komunalnych. W wyniku postępowania wyjaśniającego ustalono, że R. i Z. J. oraz ich córka A. J. nie zamieszkują w lokalu od około 17 lat, to jest od czasu kiedy wyjechali do Niemiec w celu podjęcia leczenia ciężko chorej A. J.. Na czas nieobecności opiekę nad lokalem powierzyli znajomym bez wiedzy i zgody administracji. Po upływie kilku lat R. i Z. J. zażądali zwrotu mieszkania, do czego jednak nie doszło, pomimo prób odzyskania lokalu. Pomimo powyższego nie wystąpili oni do sądu z powództwem o przywrócenie naruszonego posiadania. Mając na uwadze ustalony stan faktyczny Prezydent Miasta Gdańska doszedł do przekonania, że spełniona została przesłanka wymeldowania z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.