Wyrok NSA z dnia 17 marca 2009 r., sygn. II OSK 1231/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia NSA Anna Żak Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Michałowice od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2582/07 w sprawie ze skargi Gminy Michałowice na rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 sierpnia 2007 r. nr 50 w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla Portu Lotniczego im. Fryderyka Chopina w Warszawie 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2008 r. (IV SA/Wa 2582/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy Michałowice (skarżąca) na rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 sierpnia 2007 r. nr 50.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że wyrokiem z dnia 31 marca 2004 r. (IV SA 3063/03) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność rozporządzenia Wojewody Mazowieckiego nr 39 z dnia 19 lipca 2003 r. w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół Portu Lotniczego Okęcie im. F. Chopina. Skarga kasacyjna wniesiona przez Wojewodę Mazowieckiego na powyższe orzeczenie została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 listopada 2004 r. (sygn. akt OSK 1151/04, Lex 157374). W uzasadnieniu wyroku NSA wskazał, że utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania, ze względu na następstwa, wymagało określenia terenów obejmujących taki obszar, a więc jego granic. Następstwa utworzenia obszaru bowiem mają znaczenie zasadnicze, gdyż powoduje to powstanie uprawnień w zakresie odszkodowania lub wykupu nieruchomości (art. 136 prawa ochrony środowiska). Z tego względu precyzyjne określenie granic obszaru ograniczonego użytkowania jest jednym z podstawowych obowiązków organu tworzącego taki obszar. Dalej NSA podzielił stanowisko sądu pierwszej instancji o obowiązku utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania przy istnieniu przesłanek określonych w art. 135 ust. 1 prawa ochrony środowiska. W kwestii natomiast utworzenia podobszarów NSA stwierdził, że ani art. 135 ust. 1, ani inne ustępy tego artykułu, nie zawierają regulacji o możliwości tworzenia w ramach obszaru ograniczonego użytkowania podobszarów, które określa rozporządzenie nr 39 Wojewody Mazowieckiego. Nie była to jednak wada uzasadniająca wzruszenie tego rozporządzenia. Dopuszczalne było bowiem zróżnicowanie ograniczeń na utworzonym obszarze ograniczonego użytkowania, odnoszących się do określonych nieruchomości. Rozważając natomiast problem wskazania podmiotu zobowiązanego do wypłaty odszkodowania, NSA stwierdził, że to do kompetencji sądów powszechnych w postępowaniu cywilnym należy ocena, którego podmiotu działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania.