Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. II OSK 123/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie sędzia del. WSA Grzegorz Saniewski sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Koła Łowieckiego Nr [...] "[...]" przy [...] w N. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 września 2008 r. sygn. akt II SA/Ke 236/08 w sprawie ze skargi Koła Łowieckiego Nr [...] "[...]" przy [...] w N. D. na uchwałę Sejmiku Samorządowego Województwa Świętokrzyskiego z dnia 18 czerwca 2007 r. nr VII/139/07 w przedmiocie podziału województwa świętokrzyskiego na obwody łowieckie oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

9.07.09

II OSK 123/ 09

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 30 września 2008 r., sygn. akt II SA/Ke 236/08 oddalił skargę Koła Łowieckiego Nr [...] "[...]" przy [...] w N. D. na uchwałę Sejmiku Samorządowego Województwa Świętokrzyskiego z dnia 18 czerwca 2007 r. nr VII/139/75 w przedmiocie podziału województwa świętokrzyskiego na obwody łowieckie. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że podstawę prawną wniesionej w niniejszej sprawie skargi Koła Łowieckiego "[...]" stanowi art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 nr 142, poz. 1590 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego, wydanym w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu organu samorządu województwa, który wydał przepis do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego. Istotę legitymacji skargowej stanowi zatem uprawnienie do żądania przeprowadzenia kontroli określonego aktu lub czynności w celu doprowadzenia ich do stanu zgodnego z prawem, czyli z obiektywnym porządkiem prawnym. Natomiast o "interes prawny" w rozumieniu przytoczonego przepisu występuje wtedy, gdy zakwestionowany akt narusza interes prawny skarżącego, który musi być własny, indywidualny, bezpośredni, realny oraz oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego (por. wyrok NSA w Warszawie z 23 listopada 2005r., I OSK 715/05, LEX nr 192482). Interes prawny jest bowiem kategorią normatywną, mającą swe źródło w przepisach regulujących sposób załatwienia sprawy i stanowiących podstawę prawną jej rozstrzygnięcia, a zarazem ściśle związaną z przedmiotem prowadzonego postępowania (por. wyrok NSA z 15 kwietnia 1993r., I SA 1719/92, OSP 1994, z. 10, poz. 199 z aprobującą glosą P. Kucharskiego). O tym, czy konkretnemu podmiotowi przysługuje w danej sprawie interes prawny, decyduje przepis prawa. Najczęściej będą to przepisy prawa materialnego, jednakże mogą to być również przepisy procesowe lub ustrojowe. Wobec powyższego to właśnie od wykazania związku między chronionym przez przepisy prawa interesem prawnym, a aktem lub czynnością organu administracji publicznej uzależnione jest uprawnienie do złożenia skargi - por. np. wyroki NSA z 18 stycznia 2007r., II OSK 1627/06, LEX nr 315977, czy z 11 maja 2006r., II OSK 145/06, LEX nr 236471. Skoro do wniesienia powyższej skargi nie legitymuje wyłącznie stan zagrożenia naruszeniem, bądź też sprzeczność z prawem zaskarżonej uchwały to skarga złożona na podstawie art. 90 ust. 1 u.s.w. nie ma charakteru actio popularis. Dlatego też badanie legitymacji procesowej następuje na rozprawie, a ewentualne wykazanie braku legitymacji prowadzi do oddalenia skargi (por. wyrok NSA OZ we Wrocławiu z 27 września 1990 r., SA/Wr 952/90, wyrok WSA w Łodzi z 21 grudnia 2007 r., III SA/Łd 535/07, LEX nr 365371).