Postanowienie NSA z dnia 22 października 2009 r., sygn. II OZ 899/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 22 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Kr 224/09 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Z.W. na postanowienie Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] października 2008 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu postanawia oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Kr 224/09 Wojewódzki Sądu Administracyjny w Krakowie odmówił Z.W. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie z jego skargi na postanowienie Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2008 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym może nastąpić tylko wtedy, jeśli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Sąd podał, że skarżący nie jest pozbawiony żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania w tym sporządzenia skargi kasacyjnej. Skarżący posiada mieszkanie o pow. 56,11 m kw, garaż o pow. 15 m kw oraz samochód osobowy z 2001 r. i nie posiada oszczędności ani innych wartościowych przedmiotów. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz ze swoją żoną, z którą posiada rozdzielność majątkową. Miesięczny dochód skarżącego ze świadczenia emerytalnego wnosi 1833,35 zł, a jego żony 1609,78 zł, co razem stanowi kwotę 3443,13 zł. Skarżący nie udokumentował żadnych obciążeń finansowych budżetu domowego, a jedynie wskazał, że potrzebny mu jest aparat słuchowy, a chcąc go nabyć musi oszczędzić pieniądze. Brak jednak dokumentacji, z której wynikałoby, że skarżący, że względu na uszkodzenie lub osłabienie słuchu wymaga takiego aparatu. Brak określenia kosztów nabycia takiego urządzenia. Skarżący nie przedstawił także innych dokumentów, które pozwoliłyby na rzetelne ustalenie czy poniesienie kosztów sądowych w tym związanych ze sporządzeniem skargi kasacyjnej, mogłoby się wiązać z uszczerbkiem w jego utrzymaniu. Odnosząc się do wskazanego przez skarżącego obciążenia z tytułu kredytu zaciągniętego przez żonę skarżącego na 30 lat w kwocie 72 000,00 zł Sąd wskazał, że zaciągnięcie tego kredytu nie zostało udokumentowane i wynika tylko z oświadczenia skarżącego. Nie wskazano także wysokości rat miesięcznych spłacanego kredytu. Podkreślono, że kredyt ten został zaciągnięty przez żonę, a nie przez skarżącego, co pozwala założyć, że jego żona posiada wymaganą zdolność kredytową. Sąd podał też, że zaciągnięte przez stronę kredyty świadczą o jej zdolnościach płatniczych, a przez to wyłączają możliwość przyznania pomocy społecznej, co wynika m.in. z postanowienia NSA z 28.06.2005 r., II GZ 56/05. W tej sytuacji okoliczność związana z kredytem zaciągniętym przez żonę skarżącego nie może mieć istotnego znaczenia w rozpatrywanej kwestii. Zaznaczono ponadto, że spłata zaciągniętych kredytów nie stanowi przesłanki do zwolnienia od kosztów sądowych oraz że spłata zaciągniętych kredytów bankowych nie korzysta z pierwszeństwa przed należnościami publicznoprawnymi. Odnosząc się do wniosku o ustanowienie pełnomocnika Sąd I instancji wskazał, że skarżący nie uzasadnił w sposób wystarczający, iż nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru w sprawie. W ocenie sądu miesięczne świadczenia uzyskiwane przez skarżącego w kwocie 1833,35 zł prowadzącego wspólne gospodarstwo domowe wraz żoną, której emerytura wynosi 1609,78 zł umożliwia mu nie tylko poniesienie pełnych kosztów postępowania sądowego (na tym etapie 100 zł opłaty kancelaryjnej za sporządzenie uzasadnienia do wyroku oraz ew. kosztów sporządzenia skargi kasacyjnej), ale również ustanowienie zawodowego pełnomocnika. Wskazano, że skarżący wnosząc skargę do Sądu winien był się liczyć z kosztami takiego postępowania i wygospodarować na ten cel odpowiednie środki.