Wyrok NSA z dnia 28 października 2009 r., sygn. II GSK 161/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędziowie NSA Anna Robotowska (spr.) Marzenna Zielińska Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 28 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 29 sierpnia 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 1212/08 w sprawie ze skargi K. R. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 1212/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę K. R. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] października 2006 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji przyjął następujące ustalenia.

W dniu 8 lipca 2006 r. K. R. przystąpił do egzaminu konkursowego na aplikację radcowską. Uchwałą nr [...] z dnia [...] lipca 2006 r. Komisja Egzaminacyjna działająca na obszarze Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w B. ustaliła wynik skarżącego z egzaminu konkursowego na 189 punktów, co oznaczało negatywny wynik tego egzaminu (art. 339 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.). Po rozpatrzeniu odwołania K. R., Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] października 2006 r. utrzymał w mocy wskazaną wyżej uchwałę.

Wyrokiem z dnia 26 czerwca 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 561/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uwzględnił skargę K. R. i uchylił powyższą decyzję Ministra Sprawiedliwości. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że zgodnie z art. 339 ust. 1 ustawy o radcach prawnych egzamin konkursowy polega na rozwiązaniu testu składającego się z zestawu 250 pytań zawierających po trzy propozycje odpowiedzi, z których tylko jedna jest prawidłowa, zaś kandydat może wybrać tylko jedną odpowiedź. Sąd podzielił dokonaną przez organ materialnoprawną ocenę zarzutów w zakresie kwestionowanych przez skarżącego pytań nr 10, 122, 191, 198 i 202 oraz uznał, że w tym zakresie skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Powodem uwzględnienia skargi był natomiast zarzut dotyczący pytania nr 58 podniesiony dopiero na etapie postępowania sądowego. Pytanie nr 58 brzmiało: prokury może udzielić: a) spółdzielnia mieszkaniowa, b) Jan K. - przedsiębiorca jednoosobowy, c) spółka kapitałowa w likwidacji. Sąd uznał, że zastrzeżenia budzi przyjęcie przez organ, że w kwestionowanym pytaniu nr 58 prawidłowa jest wyłącznie odpowiedź wskazana w kluczu odpowiedzi (odpowiedź A), skoro w doktrynie istnieją liczne poglądy, w których przyjmuje się, iż w świetle art. 1091 § 1 i następne Kodeksu cywilnego przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi mają prawo udzielenia prokury, ponieważ podlegają obowiązkowi wpisu. Zaskarżona decyzja naruszała art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej jako: k.p.a.), bowiem nie zawierała szczegółowego uzasadnienia w kwestii spornego pytania nr 58 i wobec tego nie było możliwe skontrolowanie w tym zakresie jej wydania.