Postanowienie NSA z dnia 22 czerwca 2009 r., sygn. I FSK 849/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Maria Dożynkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. Sp. z o. o. w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 1367/08 w sprawie ze skargi B. Sp. z o. o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 26 września 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 17 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 1367/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę B. Sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 26 września 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług i zwrócił skarżącej wpis w kwocie 100 zł.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że powyższa decyzja była wydana w przedmiocie zabezpieczenia. Skargę na tę decyzję wniósł profesjonalny pełnomocnik spółki - radca prawny, co zostało potwierdzone stosownymi dokumentami - pełnomocnictwem i odpisem aktualnym z Krajowego Rejestru Sądowego. Nie uiścił on jednak wymaganego od skargi wpisu stałego w pełnej wysokości. Do skargi dołączono bowiem dowód dokonania wpisu w wysokości 100 zł, podczas gdy wpis wynosił 500 zł. Wpis ten został ustalony na podstawie § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), zgodnie z którym wpis stały w sprawach skarg nieobjętych wpisem stosunkowym z zakresu zobowiązań podatkowych wynosi 500 zł. Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem skargi nie są należności pieniężne, lecz zabezpieczenie zobowiązań podatkowych (nieokreślonych dotąd) na majątku skarżącej w postaci hipoteki przymusowej. Dodatkowo podkreślił, że do niniejszej sprawy nie ma zastosowania § 2 ust. 1 pkt 1 cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów, bowiem odnosi się on wyłącznie do skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym.