Wyrok NSA z dnia 13 maja 2009 r., sygn. II FSK 401/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 3 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 października 2007 r. sygn. akt I SA/Go 45/07 w sprawie ze skargi D. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 14 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie odsetek za zwłokę od ustalonych w prawidłowej wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za wrzesień i październik 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Z. na rzecz D. W. kwotę 915 (słownie: dziewięćset piętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim sygn. akt I SA/Go 45/07 oddalił skargę D. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 14 listopada 2006 r. w przedmiocie wysokości odsetek za zwłokę od ustalonych w prawidłowej wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za wrzesień i październik 2003 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. określił skarżącemu, prowadzącemu Z W i P B D W, wysokość odsetek w łącznej kwocie 9.860 zł od ustalonych w prawidłowej wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał za bezzasadny zarzut naruszenia przez organy podatkowe art. 199a § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), gdyż wbrew twierdzeniom skargi, organ odwoławczy nie kwestionował ważności zawartych pomiędzy skarżącym a jego małżonką Z W, prowadzącą firmę pod nazwą Z B-D, umów nazwanych przez strony usługami budowlanymi. Świadczy o tym uznanie przez organy podatkowe części kosztów wynikających z wystawionych przez żonę skarżącego faktur. Z treści zawartych przez małżonków umów wynika, iż Z W zobowiązała się do wykonania określonego świadczenia, za co miała otrzymać wynagrodzenie, a więc istotą prowadzonego postępowania nie była kwestia ważności zawartych umów, poprzez wykazywanie wadliwe złożonych przez strony umów oświadczeń woli co skutkowałoby zastosowanie trybu z art. 199a § 3.